Omdat ik geen oplossing zie, word ik paranoïde, en omdat ik paranoïde ben, word ik gewelddadig

“Ach, mijnheer Holman. U bezoekt uw oude psychiater weer eens? Waarover wilt u het hebben?”

“Ik moet opgenomen worden. M’n wereldcomplex speelt weer op.”

“Pardon?”

“Ja, ik heb last van een wereldcomplex.”

“Wat is het wereldcomplex, mijnheer Holman?”

“Wat ik heb dus. Alles wat er in de wereld gebeurt, trek ik me aan. Rusland, Oekraïne, Israël, Gaza, Jemen, noem maar op, de formatie, het klimaat, alles...”

“Aha, u wordt daar depressief van. Bekend verschijnsel.”

“Nee, daar word ik niet depressief van. Maar moordlustig.”

“Moordlustig?”

“Ja, populistisch moordlustig. Te eenvoudige oplossingen voor complexe problemen. Snapt u? Dus dat ik denk: ik koop een pistool en dan schiet ik neer... Nou, noem maar op: de leider van Hamas, Trump, Poetin... Ik denk dat de rust in de wereld dan wel een stuk dichterbij is. Misschien heeft u nog wat ideeën.”

“Dus u heeft gewelddadige fantasieën?”

“Gewelddadig, gewelddadig... valt wel mee. Gewoon, een kogel zodat ze niet lijden.”

“En waarom wilt u dat?”

“Ik zie geen oplossing meer. En omdat ik geen oplossing zie, word ik paranoïde, en omdat ik paranoïde ben, word ik gewelddadig. Fraai is het allemaal niet. Daarom vraag ik om opname. Ik weet ook wel dat geweld niets oplost. Ik ben zelfs voor de helft pacifist. Maar er moet wat gebeuren. Het wereldnieuws maakt me hopeloos, depressief, vreugdeloos, noem maar op. Ik ben m’n gevoel voor humor kwijt en tegenwoordig durf ik ook niets meer te zeggen omdat ik bang ben voor mondmoord.”

“Maar zelf wilt u ook moord en doodslag.”

“Maar wat kan ik anders doen tegen mijn terroristische fantasieën? Trouwens, ik behoor niet tot de dappersten. Ik vind het ook goed als God het voor me opknapt. Liever zelfs.”

“U bent inderdaad geestelijk gestoord.”

“Dat zegt u nu wel, maar wat is er fout aan dat ik van de wereld hou? Aan dat ik het beste met de mensen voor heb? Dat ik juist minder doden door agressie op deze wereld wens? Elke beslissing die genomen zou moeten worden bestaat uit trage stront. We vergaderen onszelf een hersenverlamming.”

“Daar is op zichzelf niets mis mee. Maar met geweld los je niets op.”

“Ja, dat weet ik. Maar men lost tegenwoordig alles in de wereld op met geweld. Wat moet ik dan doen? Ik word er gek van! Daarom ben ik bij u!”

“Nou, ik zal u eerst iets rustgevends geven, zodat u weer helder kunt denken.”

“Een pistool, bedoelt u?”

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees alle columns van Theodor Holman terug.

Reageren? t.holman@parool.nl.