Ook slechtzienden lopen dit jaar mee met de optocht van The Passion. ‘Het is een unieke kans’

Evie Bel heeft nooit eerder zó uitgekeken naar The Passion. Voor het eerst volgt ze het evenement niet vanaf de bank met haar ouders, maar kan ze zelf meelopen met de processie voorafgaand aan het optreden. Vanzelfsprekend is dat niet: ze heeft een visuele beperking. Ze ziet wel iets, maar doordat ze informatie trager verwerkt, kan ze zich moeilijker oriënteren. Meelopen in een massale stoet in het donker is eigenlijk ondenkbaar voor haar, maar dit jaar kan het wél.

Dit jaar is de processie – een optocht ter nagedachtenis aan de lijdensweg van Jezus – van The Passion namelijk toegankelijk gemaakt voor slechtzienden en blinden. Rondom de kruisdragers lopen tijdens de uitzending ook mensen met een visuele beperking, met vrijwilligers die hen de weg wijzen.

“Zonder deze hulp zou ik echt de weg kwijtraken”, lacht Bel. “Eigenlijk is zo’n evenement te druk voor mij, dan kan ik de omgeving niet meer inschatten. Dus ik zie het echt als een unieke kans dat ik mee kan lopen en dat ik nu echt kan genieten; iemand anders let op de route voor mij. De boodschap van de KRO-NCRV vind ik erg belangrijk: iedereen mag meedoen, iedereen hoort erbij.”

De KRO-NCRV en het Bartiméus Fonds, een organisatie die zich inzet voor mensen met een visuele beperking, sloegen de handen ineen. De KRO-NCRV benaderde het Bartiméus Fonds een aantal jaren geleden met de vraag hoe The Passion inclusiever kan worden, nadat de organisatie merkte dat de zogenaamde ‘live audiodescriptie’ via de radio goed werd ontvangen door slechtzienden en blinden. Via een tolk, die live uitlegt wat er te zien is, was het evenement goed te volgen. Ook werd er vorig jaar een blindentribune gemaakt, inclusief live tolk.

‘Ze waren buitengesloten’

Dit jaar wilde het Bartiméus Fonds nog een stapje verder gaan. “We dachten aan de processie, omdat dit echt een onderdeel was waar slechtzienden en blinden in feite van werden buitengesloten”, zegt Minke Scheltema, programmamanager Vrije Tijd bij het Bartiméus Fonds.

“Je was echt op jezelf aangewezen als je mee wilde doen. Het evenement is natuurlijk in het donker, dus zonder begeleiding weet je bijvoorbeeld niet waar de stoeprand is”, vervolgt Scheltema. “En de route van de processie loopt van A naar B, maar eenmaal bij punt B aangekomen, weten slechtzienden en blinden niet waar ze zijn. Vind dan maar eens zelfstandig de weg naar huis met de trein of bus, dat gaat bijna niet.”

15 tot 20 aanmeldingen

Dringende aanvragen voor deelname vanuit blinden en slechtzienden waren er vóór deze editie niet. Toch voorziet deze wijziging in een ‘latente vraag’, zegt Scheltema. “Vaak zie je dat als iets niet geregeld is, zoals begeleiding, dat mensen met een beperking ervan uitgaan dat ‘het wel niet voor hen’ zou zijn.”

“Nu hebben we een oproep gedaan voor deelname en dan zie je direct dat mensen het ontzettend leuk vinden. Er hebben zich nu tussen de vijftien tot twintig mensen met een visuele beperking aangemeld. Dit jaar is de meest inclusieve editie tot nu toe.”

De aanpassing betekent dat er van tevoren een groep vrijwilligers is getraind op het begeleiden van slechtzienden en blinden, en dat zij als begeleiders meelopen. Ook helpen de vrijwilligers na afloop met het vinden van het startpunt voor de terugreis naar huis.

‘Zonder de hulp raak ik de weg kwijt’

Voor Evie Bel betekent dat dat er een vrijwilliger naast haar loopt tijdens de processie. Arm in arm lopen is niet nodig. De aangewezen persoon waarschuwt haar vooral bij onverwachte obstakels en legt uit hoe de weg loopt. Aan het einde van de processie wordt ze teruggebracht naar een punt waar haar ouders haar makkelijk kunnen vinden.

Ze volgt The Passion sinds 2019, vooral vanwege de jaarlijkse, verbindende thema’s. Dit jaar is het thema ‘Ik geloof in jou’; een boodschap die haar aan het hart gaat. “De thematiek van The Passion spreekt me ieder jaar opnieuw aan. Ook de keuze van dit jaar sluit bij mij aan. Vroeger, toen ik jonger was, was het niet duidelijk wat ik later wel en niet zou kunnen. Maar mijn ouders en familie zeiden altijd dat ik het wél kon.”

“Zonder dat geloof was ik nooit aan een reguliere mbo-opleiding begonnen. Bij zo’n opleiding zijn eigenlijk te veel prikkels voor mij. Maar weten dat iemand in je gelooft, geeft soms het laatste zetje om door te gaan. En dat deed ik.”

Lees ook:

Een paasgroet in de gevangenis: ‘Het is geweldig als iemand van buiten aan je denkt’

In Zwolle krijgen gevangenen een kaart tijdens de kerkdienst op Palmpasen. Het is een ‘paasgroet’ van kerkmensen voor gedetineerden, het gebruik dat 25 jaar geleden is ontstaan. ‘De Bijbel is voor mij een trapleuning die me steunt op het levenspad naar een mooie toekomst toe.’