Direct naar artikelinhoud
Straatstijl

De stijl van Amalia Talei (26): ‘Ik leer opnieuw dat een stukje huid laten zien oké is’

Fotograaf Carly Wollaert portretteert mensen die met hun persoonlijke stijl de straten van Amsterdam kleur geven. Deze week: Amalia Talei (26).

De stijl van Amalia Talei (26): ‘Ik leer opnieuw dat een stukje huid laten zien oké is’
Beeld Carly Wollaert

Wie Amalia Talei (26), oprichter chocolade-atelier Lait De Choco
Gespot Plein ’40-’45

Wat heb je aan?

“Ik draag een handgemaakte broek en tas van Rave Review, momenteel mijn favoriete items. De tas is gemaakt van deadstock dekens en de broek van rest­materiaal. Ook draag ik een rok en top van Diesel en een corset van Miaou. De schoenen zijn van Miu Miu, de accessoires van Rêveuse Vintage en de jas is tweedehands.”

Hoe zou je je stijl omschrijven?

“Eclectisch en sportief. Meestal draag ik wijde kleren, maar ik kleed me zelden twee keer hetzelfde of binnen een genre. Wel haal ik inspiratie uit bepaalde muziekstromingen, zoals rap en punk.”

Hoe creëer jij een outfit?

“Vaak ben ik in mijn productieruimte aan het werk voor mijn bedrijf en dan zit ik al snel onder de chocola, dus qua kleding is het dan allemaal wat meer ingetogen. Als ik er even zin in heb, of een vrije dag heb, luister ik vooral naar mijn gevoel en het weer. Voor mij moet een outfit ­functioneel zijn, dus laagjes zijn ideaal. Er kan altijd iets bij of iets af, en laagjes plus accessoires kunnen een outfit echt enorm verheffen.”

Draag je alles wat je wilt?

“Toen ik een tiener was, heb ik weleens minder fijne seksuele ervaringen gehad, waardoor ik niet meer zo snel strakke ­kleding draag, of kleding waarin mijn lichaam erg wordt geaccentueerd. Nu weet ik dat ik me sowieso meer op mijn gemak voel in wijde kleren, maar ik probeer wel steeds meer mijn lichaam toe te eigenen en ook strakkere kleren te omarmen als ik het mooi vind staan. Ik leer weer opnieuw dat een stukje huid laten zien oké is en ik voel me enorm vrij. Ik ben me erg bewust van het feit dat het ook heel anders had kunnen zijn. Mijn moeder is op haar 29ste vanuit Iran naar Nederland gevlucht. Hoe meer ik zelf die leeftijd benader, hoe meer ik me realiseer hoe anders haar realiteit en jeugd zijn geweest. Daarom ben ik dankbaar dat ik in een land als Nederland vrij ben me te kleden zoals ik wil.”