LEES OOK. Boerenprotest waait over naar Vlaanderen: minister omsingeld in Kinrooi, snelwegbruggen ingenomen door tractoren

Aan het getoeter op de snelweg te horen blijkt dat veel chauffeurs de boeren steunen. Veel landbouwers uit het gehucht Einhoven in Zoersel tekenden present. Er wapperden zwarte vlaggen. Slogans als ‘SOS Uw voedsel is in Gevaar’ en ‘(stik)stof tot nadenken, niet alleen een boerenprobleem’ moesten snelweggebruikers direct inlichten waarover het ging. Het protest veroorzaakte geen overlast want het verkeer kon gewoon over de toch al rustige brug blijven passeren.

Dat de impact zelfs op de niet-rode bedrijven enorm is, bewijst de getuigenis van Ann Adriaensen (40). Na vijftien jaar opvoedster te zijn geweest in de zorgsector gaf ze haar job op om geiten- en kalverboerin in Oostmalle te worden aan de drukke Turnhoutsebaan, dus niet vlak naast een natuurgebied. Ze werd in 2019 zelfs nog laureaat van de Newbie Award waarmee onder meer Boerenbond en de KU Leuven nieuwe landbouwers die een innovatief project aangaan in de kijker wil zetten. Haar man Wannes Van Hoeck (42) werkt nog altijd voltijds.

“Eenzijdige contractbreuk”

“We hebben enorm lang gezocht naar een geschikte plek”, zegt Ann. “Uiteindelijk hebben wij ons nieuwbouwhuis in Vlimmeren opgegeven om in een ouder huis te gaan wonen waar vroeger altijd een landbouwbedrijf is geweest. We kregen een vergunning voor 980 mestkalveren en 159 geiten. Die mestkalverstal is mijn hoofdberoep, de vleesgeiten van Boerenhoeck zijn mijn uit de hand gelopen hobby. De geiten staan in de oude stal maar voor de mestkalverstal bouwden we een volledig nieuwe stal. Het plaatje klopte volledig: ik had alles nagekeken van habitat- en vogelrichtlijnen en overstromingsgebied om een volledig groen bedrijf te hebben. Nu moeten we tegen 2030 plots 20% stikstofreductie doen, wat 20% inkrimping van de kalveren betekent. In 2025 moeten we al halverwege zitten. Maar het plaatje met de bank klopt dan niet meer. Voor ons is dat het faillissement. Het is eenzijdige contractbreuk die het beleid nu pleegt.”

Ook hun drie kinderen van dertien, elf en acht jaar voelen de spanning en zorgen. “Er is al veel geweend, ze vragen hoe dit kan en snappen het niet. De overheid prikt onze droom kapot, terwijl minder dan vijf jaar geleden wij een groen voorbeeldbedrijf met toekomst waren met de regels die er toen heersten. Wij vragen geen uitbreiding. Wij willen gewoon verder met de vergunning die we niet eens zo lang geleden gekregen hebben, en zetten ook verder in op de uitbouw van onze zorgboerderij.”