David Verbeek over zijn vampirismefilm Dead & Beautiful: ‘In Taiwan noemen ze rijke mensen echt bloedzuigers’

Tien jaar duurde het voor David Verbeeks nieuwste film werd gemaakt. In die tien jaar waren er ‘zo’n twintig’ ­herschrijvingen van het script, talloze fondsaanvragen en meerdere locatieveranderingen. Toen de film eindelijk af was, ongeveer twee jaar geleden, kwam de coronapandemie en werd de release uitgesteld.

Terwijl Verbeek de financiering voor Dead & Beautiful probeerde rond te krijgen, werkte hij aan verschillende ­andere projecten, waaronder de speelfilms How to ­Describe a Cloud (2013), Full Contact (2015) en An Impos­sibly Small Object (2018). “Een complex proces van allerlei ballen in de lucht houden,” zo beschrijft hij het via Zoom. Verbeek vergelijkt filmmaken met topsport. “Als sporter moet je ook de hele tijd je conditie behouden.”

Dead & Beautiful beleefde zijn première al op de afge­lopen editie van het Internationaal Film Festival Rotterdam. “Zó lang geleden. Ik ben er onderhand wel een beetje klaar mee,” zegt Verbeek met een lach. “Maar het doet me wel veel als iemand de film heeft gezien en er ­bijvoorbeeld iets over schrijft. En het is sowieso tof dat de film nu door honderdduizenden mensen zal worden gezien.”

Dead & Beautiful zal in onder meer Nederlandse en ­Taiwanese bioscopen worden vertoond, en is aangekocht door de Amerikaanse streamingdienst Shudder, ‘een soort Netflix voor horror en thriller’.

Miljardairskinderen

Verbeek voert het gesprek vanuit zijn huis in Taipei, ­Taiwan, waar zijn film, net als zijn eerdere films R U There (2010) en het eerdergenoemde An Impossibly Small Object, uiteindelijk werd geschoten. Door het tijdsverschil van zes uur is het daar inmiddels avond. Een perfecte tijd om te praten over Dead & Beautiful, een film waarin een groepje miljardairskinderen na een ritueel in het oerwoud met vampiertanden ontwaakt. De eerste genrefilm van ­Verbeek is inderdaad genre, maar dan net even anders: “Het is een film over vampirisme, niet over vampiers.”

Vampiers, bloeddorstige wezens die mensen leegzuigen, worden wel vaker gebruikt als metafoor voor de allerrijksten. In Dead & Beautiful is dit letterlijk gemaakt. “In ­Taiwan worden rijke mensen ook daadwerkelijk bloedzuigers genoemd,” vertelt Verbeek.

De verveling van deze rijkeluisjeugd – ‘miljardairskinderen die zelf nooit iets hebben hoeven doen’ – zorgt ervoor dat ze elkaar steeds verder uitdagen en zelf steeds meer prikkels opzoeken. “Ze willen geen materiële dingen, maar experiences,” aldus Verbeek. Ze hebben immers alles al. Maar de verandering in vampiers ziet een van hen ook als kans om de groep bijeen te houden. De transformatie is iets wat de jongeren verbindt, een geheim dat ze delen en waar ze, allemaal op hun eigen manier, mee moeten leren omgaan.

Voldoening

Het is moeilijk over Dead & Beautiful te praten zonder de periode te noemen die aan de release voorafging. Terug naar het lange maakproces dus. De locatiewisselingen bijvoorbeeld – van China, naar Dubai, naar Taiwan – brachten een scriptverandering met zich mee. Zo mogen in China films over bovennatuurlijke wezens alleen worden gemaakt als die wezens uiteindelijk niet echt blijken te zijn. “Als het een droom is, bijvoorbeeld,” zegt Verbeek.

In Dead & Beautiful is het vampirisme geen droom, dat zou te flauw zijn. Toch drukte de Chinese censuur een stempel op het project. Dubai zorgde op zijn beurt weer voor het internationale karakter van de film, en Taiwan voegde het element van de oorspronkelijke bewoners van het land toe.

De moeilijkheden rond het maakproces zorgden voor een creativiteit die de film naar een ander niveau tilde, maar veroorzaakten ook veel frustratie. Dat de film er nu is, komt niet alleen door Verbeeks volharding, vertelt hij. “Ook door bijvoorbeeld Leontine Petit, de hoofdproducent van Lemming Film. Die bleef het gewoon proberen. Omdat zij steeds geloofde dat er toch een mogelijkheid was, ook als ik het even niet zag zitten. Ik zei niet: ‘Is het weer afgewezen? O, nou, jongens, we blijven positief!’ Zo zit ik niet in elkaar.” Hij lacht. “Vloekend en tierend, het ging er zo nu en dan heftig aan toe.”

Het gevoel dat Verbeek aan zijn nieuwste film overhoudt is dubbel. Doordat Dead & Beautiful zo lang is uitgesteld en Verbeek in die tijd zo veel andere projecten begon en ­afrondde, voelt de release voor hem een beetje als mosterd na de maaltijd. Maar hij heeft ook jaren aan deze film gewerkt, dus de ­release zou juíst extra zoet moeten smaken.

“Dead & Beautiful is natuurlijk een ander soort film dan ik hiervoor heb gemaakt, en de voldoening die hij geeft is ook anders dan bij mijn voorgaande werk. R U There was een festivalsucces en beleefde zijn première in Cannes. Hoe zal ik het zeggen: Dead & Beautiful valt niet op die ­manier in de smaak bij festivals en is ook gemaakt voor een wat breder publiek. Hij is dan ook wat commerciëler in opzet, al vind ik het geen heel commerciële film, eerder een soort cross-over. De voldoening, het gevoel dat de film het waard is geweest, zal hopelijk komen zodra ik ervaar dat een enorme groep mensen de film heeft gezien. Dat moet zich nu nog bewijzen.”

Dead & Beautiful is vanaf morgen te zien in Eye en City.