Jong zijn met kanker: hoe verwerk je dat? ‘En moet dat wel?’
Later, een film van kunstenaar en ex-kankerpatiënt Annick Sickinge (23), verbeeldt de verhalen van mensen die in hun jeugd kanker kregen.
Ben je inmiddels genezen?
“Jazeker, ik ben volkomen gezond. Ik was veertien toen ik lymfeklierkanker kreeg en chemo’s onderging, en ik ben er goed van genezen. Ik ben gaan studeren aan de kunstacademie, studeerde af, en toen kwam de lockdown vanwege het coronavirus.”
Je verveelde je?
“Zoals in vele levens kwam er ook rust in mijn leven en begon ik te denken over dingen, zoals de verwerking van mijn ziekte. Daarop vroeg ik me af: heb ik het verwerkt? En later: kún je een ziekte als deze eigenlijk verwerken, en moet dat wel? En hoe zijn anderen daarmee omgegaan? Dat is de hoofdvraag van de film geworden, en het antwoord is: je hoeft het niet te verwerken, je stuit steeds op nieuwe lagen. Je leeft ermee.”
Je documentaire is niet per se klassiek van opzet.
“Behalve beeldend kunstenaar ben ik ook muzikant, ik schrijf poëzie en maak animaties, en in deze film combineer ik dat tot een soort collage. Die visuele dingen gebruik ik om de emotie van het verhaal voelbaar te maken.”
Je maakte de documentaire samen met iemand?
“Met mijn heel goede vriend Sam van Zoest, hij is filmmaker. Uiteindelijk hebben we de hele film samen geregisseerd, want hij voegt het perspectief toe van iemand die geen kanker heeft gehad.”
Voor wie is Later bedoeld?
“Voor mensen die ook als kind ziek zijn geweest, maar zeker, misschien wel vooral, om maatschappelijke erkenning en herkenning te creëren voor mensen die ziek zijn geweest. Via laterfilm.nl kun je ’m zien, of kaartjes kopen voor de voorstellingen in De Uitkijk, op 9 en 10 oktober.”