Olympische droom Mathieu van der Poel aan diggelen: ‘Ik heb het wel honderd keer tegen hem gezegd’

Na 8 minuten en 40 seconden wedstrijd komt Mathieu van der Poel aan bij de Sakura Drop. Zo hebben ze deze passage, een garantie voor waaghalzerij en spektakel, bij het Japanse sportwielercentrum genoemd. Vanaf een rotsblok moeten de mountainbikers een sprong maken, ze zien alleen de opstaande steen en springen als het ware blind het diepe in, richting grote keien en een steile afzink.

Tijdens de wedstrijd dan. Bij de verkenning de voorbije dagen lag er nog een plank, waar je met de fiets vanaf kunt rollen. Voor de veiligheid. Maar de mountainbikers weten dat ze tijdens de wedstrijd de sprong moeten wagen. Op Mathieu van der Poel na dan. Die rijdt het rotsblok op, plaatst het zwaartepunt van zijn lichaam naar voren en maakt zich op voor het houten plankje dat er niet is. Hij slaat over de kop, valt precies op een steen en hard op zijn heup. Hij staat snel op, maar de pijnlijke grimas maakt dan al veel duidelijk.

Van der Poel beukt nog een uur door op adrenaline en wilskracht, gelet op de traag oplopende voorsprong is hij sterk vandaag, maar na ruim een uur pijn lijden geeft hij toch nog op. Uitleg geeft hij nog niet, hij wordt met een ambulance afgevoerd. Onderweg naar het ziekenhuis laat hij weten: “Ik was niet op de hoogte, die plank lag er tijdens de verkenning wel. Ik heb enkel meegekregen dat hij op het testevent was weggehaald.”

Compleet raadsel

Dat heeft Milan Vader, die na een ontzettend sterke start uiteindelijk tiende zal worden, hem namelijk op de ochtend van de race nog op het hart gedrukt. Maar als Vader kort na zijn sprong bij de Sakura Drop het publiek hoort schreeuwen, vermoedt hij al hoe laat het is.

Het is een compleet raadsel hoe Van der Poel heeft kunnen denken dat die plank er zou liggen. Het lijkt op miscommunicatie in het Nederlandse kamp, want zowel Vader als bondscoach Gerben de Knegt meent dat iedereen, inclusief Van der Poel, is verwittigd. De Knegt: “Ik heb het hem van de week honderd keer gezegd. Misschien is hij het vergeten. Wat een domper.”

Volgens Vader is het logisch dat de plank is weggehaald. “Het mountainbiken wordt steeds extremer. Een mooie ontwikkeling. En het is hard om te zeggen, want ik hoop dat Mathieu oké is, maar zo’n sprong hoort erbij. En iedereen wist het.”

Een dag nadat de vier favorieten bij de wielrenvrouwen op Fuji Speedway niet hadden meegekregen dat er nog een koploper vooruit was, volgt in het bergachtige en bosrijke Izu, 150 kilometer van Tokio, een nieuwe deceptie voor de Nederlandse wielersport.

Tussen de zingende cicaden verprutst Van der Poel zijn kans op een gouden medaille op zijn favoriete discipline. De alleskunner die in het veld en op de weg al zo veel heeft gewonnen, heeft sinds 2016 veel opzijgezet om zich een weg omhoog te knokken op de mountainbike.

Vader Adrie heeft eerst nog zijn vraagtekens, maar Van der Poel durft te dromen van de Olympische Spelen. En in 2019 en 2020 hoort hij bij de wereldtop van de mountainbikers. Dat de Spelen vanwege de coronapandemie een jaar worden uitgesteld, pakt voor hem ongunstig uit. Vanwege alle ambities op de weg rijdt hij te weinig op de mountainbike. Maar dat het hem nog altijd menens is, blijkt wel uit het feit dat hij na een uiterst succesvolle eerste Tourweek met een ritzege en zes dagen gele trui uitstapt. Een veelbesproken beslissing, maar Van der Poel wil zichzelf niets hoeven verwijten.

Wilde gok

Toch maakt hij tijdens zijn voorbereiding weer zijn eigen keuzes. Vanwege zijn wegprogramma rijdt hij dit jaar slechts twee wereldbekerwedstrijden. En in Japan landt hij pas op vrijdag, ondanks de zeven uur tijdsverschil en alle verhalen over jetlagprotocollen. Veel concurrenten bekijken bovendien het parkoers al minutieus, een dag voor zijn vlucht.

Een wilde gok, noemt Van der Poel het zelf. Die eigengereide aanpak heeft hem al veel opgeleverd, maar het lijkt erop dat zijn rivalen op deze Spelen beter bij de les zijn. Hij heeft veel mannen wél zien springen de voorbije dagen, maar denkt met het rollen van de plank de kans op materiaalpech te verkleinen.

Wanneer de Brit Tom Pidcock, net als hij een multidisciplinair wonderkind, het goud van een dienblad afhaalt, is Van der Poel in het ziekenhuis in afwachting van foto’s en met zijn mobiel in de weer. Volgens hem heeft niemand hem op de sprong voorbereid, reageert hij op Twitter. ‘Ik wist van niets.’

In het ziekenhuis worden geen breuken geconstateerd in de heup van Van der Poel.