Oranje met een zesje dankzij vlijt door naar achtste finales van het EK

Vlijtig zijn ze zeker, de mannen van Oranje, hartverwarmend werklustig zelfs. Alleen met voetbal blijft het behelpen, ondanks de tweede zege in Amsterdam, nu dus op Oostenrijk met 2-0, nadat eerder Oekraïne was verslagen.

Denzel Dumfries is de man van het toernooi tot nog toe voor Oranje, een woest enthousiaste voetballer die vroeger als enige in zijn omgeving geloofde in een leven als prof. In dat opzicht is het een geweldig EK: durf te dromen als kind met enig talent en wie weet, sta je op een dag in de Arena te voetballen, voor 16 duizend in oranje geklede supporters.

Het is vreemd: twee duels gespeeld, zes punten. Veel enthousiasme gezien, met vaak armetierig spel. Sterker: in de Arena was de dag gekomen dat het modale Oostenrijk meestal beter voetbalde dan Nederland, zoals het heel vroeger ook was.

Maar Nederland is dus al groepswinnaar, omdat onderling resultaat telt bij gelijke stand in punten. Bijna tien dagen volgen nu, met tussendoor de wedstrijd tegen Noord-Macedonië op maandag, alvorens op zondag 27 juni in Boedapest de achtste finale wordt gespeeld, tegen een nummer drie, uit groep D, E of F.

Zesje

Misschien is het zinnig tegen de Macedoniërs even te spelen in het aloude 4-3-3, het systeem waarin het elftal onder Ronald Koeman tot wasdom kwam. Want ja, dat voetbal van Oranje, hoe is dat te beschrijven? Het Nederlands elftal is als een vrolijk, lief kind dat naar school gaat voor de proefwerkweek. De rugzak zit boordevol kennis. Er is best goed gestudeerd in de afgelopen weken. Onzeker is nochtans of het kind over voldoende kunde beschikt. Meer dan een zesje zit er niet in, en dat is dan aan vlijt te danken. En een zes is wel overgaan naar de volgende ronde.

Het komt ook een beetje omdat de meester een andere methode heeft aangeleerd. Frank de Boer schakelde over naar 3-5-2, zoals hij 5-3-2 graag noemt, om defensieve zekerheid in te bouwen. Dat speltype oogt wat armoedig tegen opponenten als Oekraïne en Oostenrijk, landen die ‘vroeger’ gewoon op de Nederlandse manier waren aangepakt, met flair, dominantie, spel op de helft van de tegenstander, creativiteit en spanning op de vleugels. Dan ging het weleens fout, maar dat gebeurde dan wel op de Nederlandse manier.

Nu is een systeem geadopteerd dat ten koste gaat van de creativiteit, want voor tal van aantrekkelijke spelers is geen plaats. Ryan Gravenberch, Donyell Malen, Steven Berghuis, noem ze maar op, ze houden vooral de bank warm. Nederland hangt terug en laat de bal vaak aan de tegenstander. Het duurt ook even om de speelwijze te doorgronden, gesteld dat de tijd van een toernooi lang genoeg is. De huidige positie als groepswinnaar is mogelijk de redding. Als Nederland straks tegen een zware tegenstander speelt, heeft de ploeg het systeem mogelijk net voldoende onder de knie. In die zin is het beter nu maar bij de huidige speelwijze te blijven, om nog één wedstrijd te kunnen slijpen.

Vleugels

Het enthousiasme maakt een en ander goed, maar niet genoeg voor een bevredigende avond. Denzel Dumfries is een sensatie, zeker, nu hij de hele flank kan bestrijken als zogenoemde wingback. Hij heeft inderdaad vleugels. Hij is overal, alsof hij een raketje onder zijn trui heeft verstopt en stiekem stukjes vliegt. Maar van Oranje mag je een ook een voetbalvorm van verheffing verwachten, het beste voetbal dat een land te bieden heeft. Dan is je stinkende best doen aan de magere kant.

Stefan de Vrij is een organisator van de defensie vol klasse. Frenkie de Jong is een heerlijke spelverdeler en met Memphis Depay is het alles of niets, donderdag meer niets dan alles, al benutte hij dan de strafschop voor 1-0. Marten de Roon verovert ballen, verspeelt ballen en schopt af en toe een tegenstander overhoop.

In de eerste helft was er vrijwel geen fatsoenlijke aanval te zien. De aanloop naar de 1-0 was bijzonder. Eerst was De Vrij als een soort rechtsbuiten ontsnapt. Hij verloor de bal, gevolgd door een vreemde schwalbe. In het vervolg speelde Alaba de bal te ver voor zich uit, waarna hij op de voet van Denzel Dumfries ging staan, ja weer hij. Scheidsrechter Grinfeeld uit Israël gaf een strafschop, op advies van de VAR.

Na rust was het beeld ongeveer hetzelfde. Donyell Malen, ingevallen voor Weghorst, bracht de beslissing, toen Depay hem wegstuurde en Malen de bal keurig breed legde. Wie daar opdook? Dumfries natuurlijk, topschutter van Oranje tijdens het EK, met twee goals.

Werkt onderstaand overzicht niet? Klik dan hier om de standen en wedstrijduitslagen te bekijken.