Zijn stripbiografie laat zien dat Leonard Cohen altijd oud is geweest

De stripbiografie Leonard Cohen On a Wire begint met een dramatische gebeurtenis in de jonge jaren van de Canadese singer-songwriter. Het is 1947 en Cohen is zijn hond Tinkie kwijt. Na maanden vindt hij het beest terug onder de veranda van een huis in Montreal, waar het zich heeft teruggetrokken om te sterven. Huilend zegt Cohen dan: ‘Dat is geen manier om afscheid te nemen.’

Je hoeft helemaal niet zo’n grote ­kenner van het werk van Leonard ­Cohen te zijn om daar een verwijzing in te zien naar Hey, that’s no way to say goodbye, een van de songs op ­Cohens debuutalbum uit 1967. Maar wat bedoelt stripmaker Philippe ­Girard, net als Cohen een Canadees, daar dan mee? Hey, that’s no way to say goodbye gaat toch echt over een relatie tussen twee mensen, niet tussen een mens en een hond.

Maar mooi boek verder, dat Leonard Cohen On a Wire. Girard, wiens eerdere werk aan Nederland zo goed als voorbijging, verbeeldt Cohens ­leven in simpele maar sfeervolle en aansprekende tekeningen in veelal zachte kleuren. Opvallend is dat hij de jonge Cohen niet echt anders tekent dan de volwassen Cohen. Bij dat drama met die hond moet de latere zanger een jaar of 13 zijn geweest, maar op de tekeningen van Girard heeft hij al net zo’n uitgestreken gezicht als later in het boek: zo’n hoofd dat uiterlijk weinig prijsgeeft, maar waarin heel veel omgaat.

Maar zoals de Franse popjournalist Michka Assayas in zijn voorwoord van de stripbiografie schrijft: ‘Leonard Cohen is altijd oud geweest.’ In de jaren zestig, toen alles anders moest, droeg Cohen kort haar en ging hij meestal conservatief gekleed. En die zware stem waarmee hij zijn op muziek gezette gedichten zong, klonk ook verre van jong.

Grootverbruiker

Zoals we zien en lezen in Leonard ­Cohen On a Wire was hij wel weer een grootverbruiker van drugs, in het ­bijzonder LSD en speed, en ging hij in New York om met de hipste types in town. Lou Reed, Joni Mitchell, ­Janis Joplin en Nico (de zangeres van The Velvet Underground) komen allemaal voorbij in Leonard Cohen On a Wire. Met Joplin en Mitchell had womanizer Cohen een verhouding of op zijn minst seks. De beeldschone Nico, verzot op jonge kerels, wees hem af. In Girards boek bijt ze hem toe: ‘Hoe oud ben jij, 99?’

Nog even over dat uitgestreken gezicht dat Girard de zanger geeft. Heel sterk is een pagina met tekeningen waarop we zien hoe Cohen worstelt met een writer’s block: telkens precies dezelfde blik in zijn ogen, maar als lezer voel je de wanhoop.