‘Ik heb goed leren incasseren en vergeven’

“Ik heb geen ideale jeugd gehad. Het was eind jaren zestig toen ik op straat belandde, ik was pas 14. Mijn grote geluk was dat ik al snel Senna tegenkwam, die toen overigens nog Eddy heette. Een prachtig jongetje, zo fragiel. Nu zou je haar transgender noemen, maar in die tijd bestond daar nog geen woord voor. We waren allebei gekleurd, lekker excentriek en daarom mochten we, veel te jong, binnen bij alle clubs in de stad. Zo leerden we mensen kennen waar we mochten overnachten. Dat was van levensbelang, anders sliepen we in het park. We hadden niets, alleen elkaar. Onze intense vriendschap heeft geduurd tot Senna overleed, zeven jaar geleden.”

“Dat ik het visagistenvak ben ingerold, komt door Senna, want ik hielp hem al heel jong met zijn pruiken en make-up, toen hij optrad bij Madame Artur, destijds een bekende club met travestieshows op het Leidseplein. Hij was 16, ik 15 en net oud genoeg om backstage te mogen meehelpen. Fantastisch vond ik het in de kleedkamer bij die dragqueens.”

“Mijn leven veranderde drastisch toen ik op mijn 16de zwanger raakte. De vader was niet in beeld, maar met hulp van lieve mensen om me heen belandde ik op een etage in De Pijp. Mijn zoon werd geboren en ik vond gelukkig vrij snel een baan bij een kapsalon in de Haarlemmer­straat. Van de eigenaar, de fantastische meneer Blommers, mocht ik de baby meenemen, hij lag daar lekker de hele dag in de box.”

“In die tijd kwam ik mijn eerste echtgenoot tegen, met wie ik in de Roetersstraat ging wonen. Samen kregen we een dochter. Twintig jaar zijn we bij elkaar gebleven, met horten en stoten. Intussen ging mijn werk heel goed. In de Bijlmer, waar we later zijn gaan wonen, begon ik een salon aan huis. Ik was gespecialiseerd in hairextensions en al gauw kwam iedereen daar: Patty Brard, de meiden van de Dolly Dots, de hele scene van de iT van Manfred Langer en later Katja Schuurman.”

“De laatste 25 jaar werk ik vooral als visagiste, de leukste baan ter wereld, vind ik zelf. Daarbij heb ik een leuke vriend en een heerlijk appartement in Buitenveldert. Ja, ik sta vrolijk en positief in het leven. Als je zoveel meemaakt als ik, leer je goed incasseren en vergeven. Dat laatste is het belangrijkste, anders draag je altijd een rugzak met boosheid mee. Daar wordt niemand een beter mens van.”