Avondklok? Ga de wereld rond met Street View

Met de halve wereld aan huis gebonden door de lockdown, maakt het leunstoeltoerisme een hausse door. Websites van musea en natuurparken werden vernieuwd, interactieve panorama’s ontwikkeld en virtuele ‘reiservaringen’ bedacht, alles met het doel om de cabin fever van de thuisblijvers tijdelijk te verdrijven.

Wie wil, kan zich vanuit de luie stoel vergapen aan het uitzicht vanaf de fameuze Half Dome in Yosemite Park, meesterwerken bestuderen in een museum in een Koreaanse provinciestad, of kuieren met een live gids door de catacomben van Parijs.

Zonder verplaatsing en met een minimale voetafdruk, als we tenminste het energieverbruik van internetverkeer en data-opslag even wegdenken. En: zonder besmettingsgevaar.

Lees ook Al twaalf jaar op zoek naar betekenisvolle beelden op Google Street View

De meest vindingrijke surrogaat-reiservaring werd tijdens de eerste lockdown bedacht door de toeristische dienst van de Faeröer. Met een soort spelconsole-interface op je telefoon of tablet kon je op afstand een lokale gids met camerahelm aansturen. Die gids kon je laten draaien, lopen, rennen en springen. In de eerste twee maanden vonden zo 700.000 bezoekers hun virtuele weg naar de afgelegen eilandengroep.

Dit Faeröer-VVV benadert zo een sensatie die essentieel is voor elke geslaagde reiservaring, maar die online moeilijk na te bootsen blijkt: het zomaar wat ronddwalen, zonder bestemming of voorgekookte route.

Een duik in Google Street View komt daar het dichtst bij in de buurt. Street View brengt de wereld – althans het door Google gefotografeerde smaldeel daarvan, ruim 16 miljoen kilometer – binnen handbereik. Dompel je onder in de gevelpluriformiteit langs Vlaamse steenwegen. Of bezoek het herbouwde centrum van Le Havre. En wat is die mysterieuze bunker aan de IJsseldijk bij Welsumerveld?

Street View-verkenningen zijn ook een prima aanvulling op het bestaande mediadieet. In de krant gelezen over omstreden datafarms in de Wieringermeerpolder? Ernaartoe! De indrukwekkende Bata-fabriek gezien in Wie is de Mol?. Allez, hop!

Natuurlijk zijn er redenen om wantrouwend te zijn. Want waarom wil een bedrijf de wereld digitaal dupliceren? Omdat ons gedrag in Street View bijdraagt aan Google’s verhandelbare datapakhuis. Daarom wil de mediareus graag weten wie we zijn, waar we zijn, waar we willen zijn. Google’s camera-auto’s werkten tussen 2008 en 2010 in sommige landen als een soort data-trawlers. Met een sleepnet werd zoveel mogelijk informatie onttrokken aan huizen en mensen, tot inloggegevens van wifi-netwerken en wachtwoorden toe. Om privacy-redenen is Duitsland grotendeels een Street View-terra incognita.

Maar Street View is te goed om helemaal vanaf te blijven. Sympathiekere open-source-varianten komen niet in buurt – niet qua omvang, maar ook niet qua gebruiksvriendelijkheid. Er zijn een paar functionaliteiten die het dwaalplezier verhogen. Klik bijvoorbeeld op het poppetje rechtsonder en zoom uit om een beeld te krijgen van welke straten en wegen er gefotografeerd zijn. Laat dat poppetje vervolgens zomaar ergens vallen.

Of, klik op het klokje in de linkerbovenhoek. Via die functie zijn oudere Street View-opnames van dezelfde locatie te bekijken. Soms is er al drie keer een camera-auto gepasseerd, waardoor er een gelaagd beeld van een plek ontstaat; fotografische jaarringen.

Maar: luister vooral niet te veel naar tips. Het gaat om het verdwalen.