Chronische onoplettendheid op het Binnenhof: de motie-Wilders veroorzaakt een politieke kettingbotsing
Zoals op elke werkvloer gaat ook in de Tweede Kamer soms iets mis, maar de reeks onoplettendheden die zich inmiddels heeft voorgedaan in het langslepende debat over de salarissen in de zorg, is onovertroffen. De enige constante is de reactie van het kabinet: de salarisverhoging komt er niet.
Een heel rijtje Kamerleden heeft inmiddels onrustige nachten gehad door de gang van zaken. Het begon met SP-Kamerlid Renske Leijten. Haar partij diende in juni met de PvdA als eerste een motie in om het zorgpersoneel in de frontlinie van de coronacrisis structureel beter te belonen. ‘Applaus is niet genoeg’, is sindsdien het motto van de voltallige oppositie, die 75 Kamerzetels in handen heeft. Elke hoofdelijke stemming kan dus zomaar uitpakken in het voordeel van de oppositie, zeker omdat veel fracties er door de omstandigheden al maanden niet meer in slagen om voltallig aanwezig te zijn.
Maar die eerste keer, in juni, ging het mis in het oppositiekamp. Leijten ontbrak. De stemmingsbel werd niet geluid in het Kamergebouw, waardoor zij niet in de gaten gehad dat ze zich in de vergaderzaal moest melden. De stemmen staakten op 70-70.
Niet getreurd, stelde de oppositie: volgende week een nieuwe kans. PvdA-leider Asscher riep op de ochtend van de nieuwe stemming alle oppositieleden nog op om er op tijd te zijn. Er stond immers veel op het spel. Later die dag verliet hij met het schaamrood op de kaken het gebouw: hijzelf had de stemming helaas gemist. ‘Ontzettend stom.’
Nog ongemakkelijker, maar nu voor de coalitie, werd het in augustus toen PVV-leider Wilders zag dat er te weinig leden van de regeringspartijen in huis waren en hij snel een hoofdelijke stemming organiseerde. Dat werd gevolgd door het schielijk wegrennen van coalitie-Kamerleden uit het gebouw zodat er geen quorum meer was. Dat leek slim bedacht, totdat Wilders er schande van sprak en de mailboxen bij VVD, CDA, D66 en CU volstroomden met vragen van hoogst verontwaardigde kiezers.
De week daarna, toen de motie alsnog in stemming kwam, was het weer de oppositie die wat had uit te leggen aan de eigen achterban. Dertien Kamerleden bleken afwezig, bij de oppositie één meer dan bij de regeringspartijen. Motie verworpen: 69 tegen 68. Met iets meer fractiediscipline had er voor de oppositie meer ingezeten.
Zo werkt dat dus niet
De jongste misser voltrok zich dinsdag, toen Wilders zijn motie opnieuw in stemming bracht en tot zijn eigen niet geringe verbazing opeens een meerderheid kreeg. Dit keer was het CU-Kamerlid Stieneke van der Graaf die na afloop een lastig verhaal had: zij lette niet op en stemde per ongeluk voor. Uitslag: 69-67, voor het eerst een meerderheid voor.
Even triomfeerde de oppositie. Dit kon het kabinet echt niet meer negeren! Maar zo werkt dat dus niet, maakte minister Van Ark woensdag duidelijk per brief: het kabinet blijft van mening dat een algehele salarisverhoging nu niet nodig is en bovendien onbetaalbaar. Het blijft bij de al eerder toegezegde eenmalige bonussen.
De oppositie is woedend. ‘U speelt vieze vuile politieke spelletjes over de ruggen van de zorgmedewerkers’, aldus Wilders woensdag tijdens het coronadebat. Met behulp van een Kamermeerderheid zou Wilders het kabinet nu natuurlijk tot de orde kunnen roepen. Bij het parlement ligt immers de hoogste macht. Maar dan moet eerst blijken dat die meerderheid er nog is. Een nieuwe bloedstollende hoofdelijke stemming zal niet lang uitblijven.
Lees verder
Boerenbezoekje laat Jetten achter met een dubbel gevoel
Het was vast vriendelijk bedoeld, denkt D66-leider Rob Jetten en toch bleef hij dinsdagavond achter ‘met enig ongemak’ nadat een vijfkoppige delegatie van de militante actiegroep Farmers Defence Force hem thuis had verrast met een bezoekje. ‘Actiegroepen moeten politici niet thuis opzoeken.’