„We hebben lang genoeg in de kooi gezeten!” En daarom maken ze er vanavond een „superspreading event van… van liefde!” In Ziggo Dome, Amsterdam, viert De Jeugd van Tegenwoordig de terugkeer naar het podium. Want „ze mogen dan een virus gestuurd hebben, we zijn er nog steeds”.
De Jeugd geeft hier een ‘Larger Than Live’-concert, een experiment waar de komende tijd onder anderen ook Maan, Frenna en Typhoon aan meedoen. Behalve een gewoon kaartje voor de zaal, kan het publiek voor elf euro ook een ticket kopen voor de live-stream, die gelijktijdig online te zien is. Een deel van de thuiskijkers wordt ingeloot om op de eerste rij te ‘zitten’: op de stoelen van de eerste rij staan schermen met zoom-gezichten, zodat de groep kan zien wie er kijken.
Voor aanvang lijkt de Ziggo vol stoelen op een mega-bioscoop. Aanwezigen zitten in paren, met voor en achter een rij leeg. Er is plaats voor 2.000 man (in plaats van de gebruikelijke 17.000), het zijn er nu minder want het optreden is niet uitverkocht. Het beloofde een ingetogen bijeenkomst te worden, maar één beperking bleek plotseling opgeheven: dansen mocht. Vanaf het moment dat de drie rappers op scooters het podium op reden, sprong het publiek uit de stoelen, en ging niet meer zitten.
Toch is juist hiphop nu moeilijk om live te brengen. De grote populariteit van het genre is terug te voeren op juist de participatie van het publiek dat concerten omtovert tot groepsexplosies van springen en botsen. Dat mocht nu niet. En daarmee verviel ook een deel van de communicatie tussen groep en aanhang, die gericht is op aanvuren en ophitsen.
De Jeugd van Tegenwoordig speelde nu op veilig, met een set die precies op tijd begon en eindigde (ten behoeve van de streams), gevuld met hits. Die onverslijtbare nummers - ‘Hollereer’, ‘Een Barkie’, ‘Get Spanish’ - waren welkom na vier maanden stilte en werden opgesierd met vrolijke momenten, bijvoorbeeld toen Willie Wartaal, Faberyayo en Vieze Fur ieder op een andere tribune tussen het publiek verschenen, tijdens ‘Gekke Boys’.
Ook de vrijheden van muzikant Bas Bron waren verrassend. Hij gaf sommige nummers een techno-intermezzo, waarin iedereen, inclusief de drie rappers, gehypnotiseerd stond te dansen. Zo dijdde ‘Watskeburt?!’ uit tot exotische dance waarbij de door Vieze Fur met de handen omhoog gezongen kernzin - ‘Wat is niau’ - leek te transformeren tot soefi-zang.