Heropening horeca voelt ‘als oud en nieuw, zoveel zin heb ik erin’
Met de opening van de horeca en de culturele sector kwam Nederland op Tweede Pinksterdag weer tot leven. ‘Ik heb dit zo gemist, hiervoor wonen we in Utrecht.’
Om een mooie terrastafel op de Neude te bemachtigen moet je er vroeg bij zijn, hadden Achmed (47) en Mo (39) uit Vleuten vooraf bedacht. De twee bevriende horecaliefhebbers willen niet het risico lopen achter het net te vissen als het grootste horecaplein van de Utrechtse binnenstad deze maandag om twaalf uur opengaat. Dus hangen ze twee uur eerder al rond bij het aaneengesloten, omheinde terras van meerdere kroegen.
Wilt u dit artikel liever beluisteren? Hieronder staat de door Blendle voorgelezen versie
Alle tijd voor een poging de regels van het ‘nieuwe horeca-normaal’ te doorgronden. ‘Kijk, daar moet je je straks melden, nadat je, via een QR-code, vragen hebt beantwoord over je gezondheid en zo’, legt Achmed (grijs golvend haar, vrolijke ogen) uit, wijzend naar een balie voor de ingang van het terras.
‘Sommige plekken moet je vooraf reserveren, maar gelukkig zijn er ook tafeltjes voor een spontaan bezoek.’ Ze kunnen niet wachten: ‘Wij gaan de horeca een hart onder de riem steken door vanmiddag ons gespaarde coronageld hier uit te geven.’
Verwachtingsvol en blij met de veranderingen die deze 1 juni brengt. Dat gevoel overheerst op deze zonnige, Tweede Pinksterdag. De dag met de meest vergaande versoepeling van de coronamaatregelen, sinds die half maart werden ingevoerd. Niet alleen mag de horeca weer gasten verwelkomen, ook musea en theaters openen voorzichtig hun deuren. De treinen gaan weer hun normale dienstregeling rijden. Wel is een mondkapje verplicht in het openbaar vervoer.
Uitgelaten stemming
Na weken van veel thuiszitten mogen de bloemetjes worden buiten gezet, zij het met inachtneming van de geldende afstandsregels. ‘Het voelt een beetje als oud en nieuw, zoveel zin heb ik erin’, zo verwoordt Ritse (29) ’s ochtends de uitgelaten stemming van vooral veel jongeren. ‘Digitale ontmoetingen, dat is toch anders. Vrienden van mij zeggen: we gaan ons vandaag helemaal klem zuipen.’
Voor de horecaondernemers is het spannend om na tweeënhalve maand sluiting weer open te mogen. Sommigen hebben er de afgelopen nacht niet van geslapen. Voor twaalven zie je ze in de Utrechtse binnenstad wat nerveus stoelpoten poetsen, ballonnen ophangen, een extra bloemetje op de tafels plaatsen of juist flesjes handgel.
Veel horecaondernemers mogen hun terras van de gemeente tijdelijk uitbreiden, om iets van de gederfde inkomsten goed te maken. Vaak zijn tafeltjes in een zorgvuldig geometrisch patroon geplaatst, met duidelijke looppaden er tussen. ‘Ik kan geen meetlint meer zien’, verzucht een horecaondernemer.
De vraag is: zullen de gasten zich bij de heropening om 12 uur als dolle stieren op de tafeltjes storten? Of zullen ze zich laten afschrikken door de afstandsregels en de verplichting vooraf vragen te beantwoorden over hun gezondheid?
Het zit ergens ertussenin. Vanaf half 12 vormt zich een rij van een man of dertig bij de toegangsbalie bij de terrassen op de Neude. ‘Ik heb dit zo gemist’, zegt Twan, die met drie vrienden aast op een tafel bij De Luifel. ‘Hiervoor wonen we in de stad.’
Eerste rosé
Het jarentachtighitje The Final Countdown van Europe schalt over het plein als om klokslag twaalf uur Achmed en Mo als eerste gasten plaatsnemen. Het terras vult zich gestaag, maar raakt niet overvol. Bij Le Journal proosten de studenten Beaubelle en Frederique, beiden 21 jaar, dan al uitgelaten met hun eerste rosé. ‘Van alle coronamaatregelen heeft de sluiting van de horeca mij het meest geraakt’, zegt Beaubelle. Een paar tafeltjes verderop zijn drie vriendinnen van rond de 30, Frederieke, Imre en Eva, aan het bier gegaan.
Voelbaar is dat de stad met de opening van de horeca en de culturele sector weer tot leven komt, na de voor een binnenstad onnatuurlijke stilte van de lockdown. De concerten met maximaal dertig bezoekers per drie tijdslots in TivoliVredenburg waren snel uitverkocht. De geur van gegrilde steak stijgt op uit een steeg, overal in de binnenstad klinkt weer gelach.
Nadeel is dat er, vanwege de beperkte capaciteit, vaker een reservering nodig is. ‘Dat haalt de spontaniteit eraf’, zeggen drie vriendinnen van rond de 50, die aan de Oudegracht zijn neergestreken op het terras van Toque Toque. Daar konden ze gewoon een tafeltje in de zon bemachtigen voor de lunch. ‘Perfect.’
Mondkapjes in de trein
Op de stations Utrecht en Amsterdam Centraal is het op Tweede Pinksterdag nog rustig. In de trein dragen reizigers ’s ochtends netjes een mondkapje, zoals nu verplicht is. Wel doen sommigen dat even naar beneden om koffie te drinken of te eten. Zoals de verpleegkundige die na haar nachtdienst op de spoedeisende hulp toe is aan boterhammen.
Comfortabel is het niet altijd, zegt een zestiger, wiens bril beslaat door het mondkapje. Een stel van in de 30 klaagt dat hun gezicht er te warm van wordt, terwijl ze nog een lange reis voor de boeg hebben.
Anderen zijn juist blij met de verplichting. ‘Daarvoor leek het net of je een statement wilde maken met een mondkapje, nu is niemand met zo’n ding meer een vreemde eend in de bijt’, zegt een vrouw van begin 20.
De aanblik van al die half bedekte gezichten heeft ook iets onheilspellends, vinden andere reizigers. ‘Hoeveel vrijheid we nu ook hebben gekregen, met al die mondkapjes blijf je toch zien dat er wat aan de hand is’, zegt Tessa (36).
Vier weken doodziek
Veel reizigers betwijfelen of zo’n mondkapje bescherming biedt tegen het virus. Jessica (31), die met haar neefje Liam (8) op weg is naar het strand van Zandvoort, heeft andere dingen aan haar hoofd dan de mondkapjes en de versoepeling van de coronamaatregelen, vertelt ze. Vier weken lang is ze doodziek geweest door corona, nu is ze zodanig hersteld dat ze weer op pad kan.
‘Het is fijn dat de horeca en de cultuursector nu opengaan’, zegt Jessica. ‘Maar als ik hoor hoe het vrienden van mij is vergaan in Zuid-Europa besef ik: zo onvrij als elders in de wereld is het in Nederland niet geweest.’
In de loop van de middag lopen op veel plekken in Nederland de terrassen vol. De sfeer blijft overwegend gemoedelijk. In Rotterdam is het her en der erg druk, de populaire Witte de Withstraat is afgesloten voor auto’s. Ook in Utrecht ontstaat bij sommige gelegenheden een wachtrij. Zoals bij Soia, een ‘stadsstrandtent’ aan het kanaal buiten het centrum.
Ritse (29), die zich eerder op de dag al zo op het horecabezoek verheugde, was er op tijd om een tafel te bemachtigen voor hem en zijn twee vrienden, zegt hij tegen vieren ’s middags. ‘We hebben inmiddels een fles champagne besteld.’