Eerst en vooral: het gaat goed met Sabien Tiels (43). “Mijn gezondheid is goed, die van mijn man en zoon ook. Met de ouders en schoonouders ook, alleen heb ik ze al drie weken niet meer gezien. We zitten hier in ons huisje in As met zijn drieën in isolement, maar we maken er het beste van.”

Je bent voor je blijf-in-je-kot-concert niet alleen aan de slag gegaan.

“Klopt, ik dacht: waarom niet iets doen met het hele gezin? Mijn zoon Pieterjan is 14 jaar en volgt drumles in Hasselt. Mijn man Dirk is professor aan het conservatorium in Brussel en jazzmuzikant. Qua akkoorden kan hij breder dan ik gaan op de toetsen. Het is de eerste keer dat we met zijn drieën muziek hebben gemaakt. Heel leuk. Daarnaast heb ik ook een nummer in mijn eentje gezongen met een loopstation. Daarmee neem ik stukjes muziek live op en kan ik een heel nummer opbouwen.”

Je hebt gekozen voor De trein en Eerst geloven en dan zien.

“Dat tweede nummer heb ik heel bewust gekozen. Ik ben een positief ingesteld iemand. We moeten blijven geloven in een goede afloop. Na het coronatijdperk zal er meer bewustzijn komen bij de mensen. Oké, er zullen ook mensen zijn die ondanks wat we nu meemaken, niet dieper gaan nadenken, maar dat heb je altijd. Ikzelf geloof dat deze crisis een transformatie kan betekenen naar een betere wereld. Een waarschuwing, een shift die ons vertelt: ‘Kijk, het kán anders. We kunnen leren de kleine dingen te appreciëren.’”

Volg je constant het nieuws?

“Ik heb twee vaste momenten: om 13 uur en om 19 uur. Als je als moeder van een 14-jarige zoon hoort dat er een meisje van 12 jaar is gestorven, tja… Toen heb ik moeten wenen. Maar voor de rest van de dag wil ik me met andere dingen bezighouden. Dingen waar ik nu meer tijd voor heb. Demo’s afwerken, meer componeren, maar ook wat in de tuin werken. Ik geniet er ook van om goed te koken. Ik vind het fijn om mijn mannen te verzorgen.”

Wat komt er op tafel?

“Een goeie dikke steak. (lacht) Oké, dat is culinair niet zo veeleisend, maar het is omdat we normaal gezien volgende week naar de States waren vertrokken. We gaan al acht jaar elke paasvakantie naar Florida omdat we fan zijn van thema- en pretparken. Die trip gaat nu dus niet door, ik heb de reis omgeboekt naar het einde van de zomer. Of dat gaat lukken, valt nog af te wachten.”

Denk je soms niet: goed dat we in België wonen?

“Zeker weten. Dirk en ik dromen wel eens van een huis in de States. Verre toekomstplannen, hoor. Nu, een huis daar hebben tot daaraan toe, maar een domicilie? Nooit! Wij zijn gezegend in dit land met onze goede zorg. Chapeau voor iedereen die nu goed voor ons zorgt.”