Direct naar artikelinhoud
Quarantainetraining

Roeier Simon van Dorp: ‘Het team zit in isolatie in een schuur in Almere’

Corona houdt voorlopig de sporthal, het zwembad, de wielerbaan en het hockeyveld dicht. Niemand weet voor hoe lang. Hoe blijf je onder deze omstandigheden in conditie en hoe bereid je je voor op een belangrijk toernooi – als dat er al komt?

Simon van Dorp is een roeier uit Amsterdam, 22 jaar. Hij werd in 2019 tweede op de WK met de mannenacht, won EK-zilver in 2018 en was wereldkampioen onder 23 in 2017 en 2016.Beeld ANP

Voor Simon van Dorp is er sinds de uitbraak van het coronavirus niet zo gek veel veranderd. De trainingen op het Almeerse kanaal, voorheen ook het trainingswater van de Holland Acht, kunnen en mogen gewoon doorgaan, zij het iets aangepast. Openbare wateren en paden zijn onder de huidige maatregelen nog open voor sporters.

De roeibond heeft de mannen tijdelijk ondergebracht in een oude schuur, die recentelijk is verbouwd tot een aantal kamers met een keuken. De boten liggen vierhonderd meter verderop. Een ideale trainingsomgeving in deze voor topsporters complexe tijden. “Wij zitten in complete isolatie. Voor nu is dit een heel goede oplossing. Wellicht pakken we zelfs wel een voorsprong op de concurrentie op deze manier. Landen in complete lockdown hebben het een stuk lastiger.”

Hij vermaakt zich naast de trainingen met spelletjes en tv-kijken. “Netflix is een goede afleiding. En we gamen af en toe. Het is nog niet gaan vervelen. Dat komt ook omdat we sterk geloven in ons doel.”

De Holland Acht won afgelopen september op de WK zilver en gold als de voornaamste kandidaat om de ongenaakbare Duitsers in Tokio van de troon te stoten. Die gedachte moet met het uitstellen van de Spelen naar 2021 voorlopig worden geparkeerd. “De droom van goud blijft staan. Daar zullen we ook de komende maanden alles aan doen. We zullen alleen onze trainingen iets anders moeten aanpakken: we hebben nu nog een goed jaar te gaan.”

Van Dorp ziet vanwege de gesloten woonvorm in Almere ook zijn ouders al weken niet. Zijn moeder heeft het als huisarts in de hoofdstad sowieso al druk genoeg. “Ik ben het gewend. Ik heb drie jaar in de Verenigde Staten gestudeerd. Toen was het ook al veel facetimen en skypen. Het zou kunnen dat ik mijn familie een paar maanden niet zie. Dat is natuurlijk afhankelijk van hoe snel het virus onder controle is. Misschien dat we in juni weer thuis kunnen slapen.”