Jammer dat ‘Kiek’ niet haar eigen ding kon laten zien

“Het was gewoon klote, om het maar even zo te zeggen.” Zoals altijd draaide Kiki Bertens er gisteren niet omheen. Ze had in de vierde ronde van de Australian Open tegen de Spaanse Garbiñe Muguruza niet voor het gewenste vuurwerk gezorgd. Vrij kansloos werd het in 68 minuten 3-6, 3-6 tegen de oud-kampioen van Wimbledon en Roland Garros.

Het was na haar 6-0 in sets in de eerste drie ronden op Melbourne Park een onverwachte tegenvaller voor de 28-jarige Nederlandse topper. Ze kwam bij haar tweede keer op het centre court voor het oog van de gehele tenniswereld bijna niet toe aan haar ‘normale’ spel en liet de nerveus begonnen Muguruza in de wedstrijd komen. Bertens raakte de ballen niet lekker, vooral haar backhandreturns zeilden uit en aan agressief ‘naar voren spelen’ – haar voornemen – kwam ze niet toe.

“Ik begon slecht, kwam nog wel iets terug, maar er zat zoveel druk achter haar slagen, daar kon ik te weinig mee,” zei de nummer 10 van de wereld. “Vooral als ik het initiatief wilde overnemen gaf ik haar veel cadeautjes. Nee, ik had geen last van spanning. Zo’n grote baan, dat heb ik al genoeg meegemaakt.”

Wel had Bertens last van een baby op de tribune. “Dat kind was de hele wedstrijd aan het huilen. Ja, weet je, ik snap het gewoon niet, je kind meenemen naar een tenniswedstrijd. Dat heb ik al vaker gezegd. De scheids belt wel op matchpoint naar boven (om te laten ingrijpen, red.), maar ik zei het al na de eerste game. Maar goed, dat is niet waarom ik verlies.”

De kansloze uitschakeling kwam na een gedegen begin van het jaar, met eerder al enkele zeges in Brisbane. “Ik had hier ook nog nooit de vierde ronde gehaald. Dus op zich mag ik daar blij om zijn,” vond Bertens. “En ook, omdat vorig jaar de Grand Slams niet super waren. Maar ja, je wilt altijd meer.”

Teleurgesteld

Elise Tamaëla, haar coach, was ook duidelijk: “Ja, ik ben erg teleurgesteld. En vooral over de manier waarop het ging. Muguruza zat er lekker op, maar het is jammer dat ‘Kiek’ niet haar eigen dingen kon laten zien. Ze voelde zich zo snel onder druk gezet dat ze meer aan het reageren was dan zelf aan het dicteren. Het voelde voor haar allemaal niet lekker.”

Dat er bij een Grand Slam-toernooi niet op de baan gecoacht mag worden (wel op de reguliere WTA Tour), maakte het voor Tamaëla vanaf de tribune ook moeilijk. “Ik kan heel weinig zeggen, de scheidsrechter zit de hele tijd te kijken. Natuurlijk roep ik soms wel iets vanachter mijn hand. Maar bij de WTA kan dat openlijk. Dus acht weken mag het niet en de rest van het jaar wel. Dat blijft krom. Ik vind wel dat die meiden het allemaal zelf moeten kunnen, maar als je het bij de WTA toestaat, dan zou ik zeggen: trek het allemaal gelijk. Voor Kiki was dat misschien wel fijn geweest.”

Hoe dan ook, Bertens vond bij haar eerste Grand Slam-toernooi met Tamaëla als coach (en de eerste zonder Raemon Sluiter) nog niet de zo gewenste vooruitgang. Ze is op het snelle hardcourt een goede subtopper geworden, maar nog geen topper. Bertens moet wachten totdat ze in het voorjaar weer op het langzamere gravel, haar favoriete ondergrond, kan spelen.

Tamaëla: “Nu is het vooral balen, maar in Brisbane speelde ze goed en hier was het knap dat ze zich met minder spel voor die vierde ronde kwalificeerde. Dat moet haar een goed gevoel geven, ook al was het niet wat we hadden gewild. We gaan het bespreken, hoe ze het nu verder wil, met haar spel. Ze moet zelf op de baan meer gaan doen. Maar goed, als ze eind dit jaar nog steeds in de top 10 staat, dan is het natuurlijk wel super.”