Eerst pesten, en daarna zielig doen, dat doet de ‘cry-bully’
Op de sociale media kennen we de cry-bully. Wat is dat? Het gaat om een bully – een bullebak, iemand die krenkt en kwetst. Zolang de cry-bully niet wordt tegengesproken, gaat hij of zij met dat krenken door. Krijgt de cry-bully tegengas, dan gedraagt de cry-bully zich opeens als slachtoffer. Eerst krenken en kwetsen, dan kermen en klagen.
Cry-bullies zien we ook in de gewone wereld, inclusief de politiek. Het bekendste patroon is dat je als politicus eerst een heel uit- gesproken standpunt inneemt, vervolgens de volle laag van je opponenten krijgt en dan begint te klagen dat er voor jouw opvattingen geen ruimte is. Dat jij niet fair wordt behandeld – jouw standpunten altijd meteen worden aangevallen, niet serieus genomen.
Een voorbeeldje: Selçuk Öztürk, Kamerlid voor DENK, verwijt SP-Kamerlid Sadet Karabulut dat ze steun verleent aan een terroristische organisatie, de PKK. Dat is nogal wat: terroristen vermoorden mensen. De Kamervoorzitter wordt dan ook heel nijdig op Öztürk.
Hoe reageert Öztürk? Iedereen beschimpt DENK, zegt hij. Zet DENK in de hoek. De voorzitter wil hem monddood maken.
Dankzij zo’n woord als cry-bully, kun je dit soort gedrag benoemen. En als je het kunt benoemen, ga je het herkennen. En als je het herkent, kun je het ontmaskeren: weer zo’n cry-bully, kun je zeggen tegen iemand die krenkt en kermt. We moeten er alleen nog een Nederlands woord voor bedenken.
Met een slimme term kun je de werkelijkheid niet alleen beschrijven, maar ook maken. Bestuurskundige Hans de Bruijn wijst wekelijks op voorbeelden van framing. Zie ook trouw.nl/framing.