Vanavond spelen de Rode Duivels. Met een gedecimeerd team is Rusland geen land dat je wil treffen

Europees kampioen Portugal reisde begin september 2016, twee maanden na hun euforische victorie in het Stade de France, zonder Cristiano Ronaldo naar Zwitserland voor hun eerste kwalificatiewedstrijd met het oog op het WK in Rusland. Dramatische wedstrijd. 2-0 verlies.

Een jaar later, op de láátste speeldag in groep B, diende Portugal te winnen van datzelfde Zwitserland om niet veroordeeld te worden tot barragewedstrijden. Twaalf maanden lang hadden Cristiano en co. moeten achtervolgen. Het liep gelukkig voor hen goed af, die avond in het Estádio da Luz. 2-0 winst, deze keer.

Voor je het weet, in de roes van een succesvol toernooi, ga je in een vroeg stadium van de kwalificatie de boot in tegen jouw rechtstreekse concurrent, en wordt de rest van de campagne een nerveuze bedoening.

Het zou zomaar kunnen dat bij de Rode Duivels de neiging bestaat om, in the hangover na de zure nederlaag tegen Frankrijk in de halve finale van het WK, onbewust net dat tikkeltje minder intensiteit en dynamiek in het spel te leggen - zoals ook al in het laatste uur in Zwitserland, in november. Je hoort het immers vaak bij spelers en trainers: dat gevoel om een enorme teleurstelling zo snel mogelijk te kunnen rechtzetten. Daar is het nu anderhalf jaar op wachten. De finalefase van de Nations League is weggevallen om de dingen scherp te zetten. Iemand goesting in voorspel?

Het syndroom heeft een naam: decompressie.

Veel internationals zitten bovendien midden maart in Champions League-modus en/of leven en werken op het ritme van de titelrace waarin hun club zich bevindt. Nu? Interlandvoetbal? Really?

Op de koop toe ziet bondscoach Roberto Martínez dezer dagen zijn groep gedecimeerd. Zijn tegen Rusland onbeschikbaar: Romelu Lukaku, Kevin De Bruyne, Axel Witsel, Moussa Dembélé, Thomas Meunier, Vincent Kompany - allemaal geblesseerd - en Marouane Fellaini, afgehaakt. Dat zijn zeven potentiële titularissen.

Martínez dient terug te vallen op een experimenteel elftal, in elkaar gebokst in drie dagen. Automatismen nul.

Alles bij elkaar is slipgevaar reëel. En Rusland is dan niet de tegenstander die je wil treffen. Rusland kan onverwacht uit de hoek komen, getuige hun WK, waar ze opstonden uit de doden. Hun bondscoach kent het Belgische voetbal goed. Bevriende makelaars met actieradius in België hebben Stanislav Tsjertsjesov meermaals langs onze stadions en eretribunes geloodst.

Niet gerodeerd

We weten wel, er staat een goede keeper in doel, de defensie met Alderweireld, Vermaelen en Vertonghen is bedrijfszeker, en Eden Hazard is fit, maar bent ú er helemaal gerust in?

Het is zo'n avond te vergelijken met een verraderlijke pakweg derderondewedstrijd voor Roger Federer op een Masters 1.000-toernooi: nog niet helemaal gerodeerd, een licht pijntje, de intensiteit is niet zoals tegen Novak Djokovic of Rafael Nadal, en aan de overzijde van het net staat Philipp Kohlschreiber (ATP 42). Wel, daar kun je op een blauwe donderdag 'stommelings' van verliezen.

Moraal van het verhaal: fans, vuur aan, en maak u niet druk straks, in uw zetel of in het stadion, als het even niet loopt en de Heizel-vlakte geen swingpaleis is. Wees mild. Als na negentig minuten de drie punten binnen zijn, zullen we het glas heffen.

Voor een keer doet de manier waarop er niet veel toe.

Als 'we' maar geen twaalf maanden moeten achtervolgen op jacht naar de groepswinst en de bijbehorende status van reekshoofd op het EK. Als 'we' in november maar niet met het mes op de keel naar Rusland moeten.

België-Rusland, 20.45 uur, live op VTM