Bloedbad Nieuw-Zeeland kantelpunt voor jongste vrouwelijke premier ter wereld

‘U mag ons hebben uitgekozen, wij verwerpen en veroordelen u volledig.’ Met die krachtige woorden sprak de Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern haar afschuw uit over de aanslag in Christchurch. Die locatie werd volgens haar niet door de Australische schutter uitgekozen omdat Nieuw-Zeeland een ‘haven’ zou zijn voor haat, extremisme en racisme, maar ‘juist omdat we niets van dat al zijn’.

In een geëmotioneerde toespraak, waarin haar stem soms brak, zei ze dat haar land staat voor diversiteit, vriendelijkheid en compassie.  ‘Die waarden laten wij niet wijken door deze aanslag.’ Maandag kondigde ze aan per direct paal en perk te stellen aan het wapenbezit in Nieuw-Zeeland.

De aanslag in Christchurch lijkt zo een kantelpunt te worden in de carrière van Ardern die tot nog toe vooral getekend werd door haar vrouw-zijn. In 2017 werd ze de jongste vrouwelijke premier ooit in Nieuw-Zeeland, die bovendien het jaar daarna direct ‘in functie’ een kind op de wereld zette. Iets wat alleen de Pakistaanse premier Benazir Bhutto enkele decennia eerder voor haar presteerde.

Ze verwierf wereldwijde bekendheid én populariteit, toen ze in september bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York verscheen met haar baby. Omdat Neve Te Ahora – liefde in het Maori - nog borstvoeding kreeg, zag ze geen andere mogelijkheid dan de baby en haar man als oppas mee te nemen. Daarmee verstevigde ze het feministische imago dat ze al eerder had gevestigd door een journalist tijdens een tv-interview op zijn nummer te zetten, nadat hij haar had gevraagd of ze van plan was haar premierschap met kinderen te gaan combineren. ‘Het is totaal onacceptabel in 2017 dat vrouwen die vraag op de werkvloer moeten beantwoorden.’

Ardern werd in 2017 verkozen als partijleider van Labour en wist met haar jeugdige en frisse optreden direct de ingekakte partij uit het slop te trekken.  Ze wordt vergeleken met nieuwkomers als de Canadese premier Justin Trudeau en de Franse president Emmanuel Macron en bracht een ware ‘Jacindamania’ teweeg. Ze wordt gezien als anti-Trump; progressief en bezorgd om het klimaat, armoede, sociale ongelijkheid en toekomstperspectieven voor de jeugd. Ook is ze voorstander van abortus en het homohuwelijk en brak daarom met de Mormoonse Kerk waarmee ze opgroeide in een arme buurt van het stadje Murupara.

Hoewel ze al sinds 2001 is aangesloten bij de Labour-partij en ook nog enkele jaren werkte voor de regering van de Britse oud-premier Tony Blair, werd ze bij haar aantreden als premier door critici weggezet als onervaren, vooral op het gebied van buitenlandse politiek. 

Hoewel ze haar kiezers minder migranten beloofde, hamert ze er in de nadagen van de aanslag in Christchurch op dat Nieuw-Zeeland altijd een thuis zal bieden ‘aan hen die onze waarden delen en op de vlucht zijn’.  Ardern is de afgelopen dagen wereldwijd lof toegezongen voor haar optreden. Op Twitter zei Eric Young, een prominente journalist en tv-presentator in Nieuw Zeeland: ‘We kunnen gewoon eerlijk vanuit ons hart vaststellen dat Jacinda Ardern op een geweldige manier ons land, onze pijn en onze oplossingen heeft vertegenwoordigd.’