Memory Lane

Als Chris van Nijnatten, coördinator van het bureau persvoorlichting van de KNVB, mij belt met een vraag zeg ik om raadselachtige redenen nooit ‘nee’. Zo vond ik mezelf ook al eens terug op een podium in café De Bommel in Breda. Dit keer had hij het idee om een KNVB-cameraploeg langs te sturen om met mij herinneringen op te halen aan de KNVB-bekerfinale tussen AZ en Vitesse van bijna twee jaar geleden, want het toeval wil dat AZ en Vitesse dinsdag weer tegen elkaar spelen voor de KNVB-beker.

Chris zei: „Als jij één wedstrijd bent, dan is het AZ-Vitesse.”

Reden volgens Chris: ik ben geboren in Arnhem en woon tegenwoordig in Wormer, bewezen AZ-gebied. Dat laatste klopt: AZ heeft in de buurt een trainingscentrum en bij de plaatselijke Vomar kun je sparen voor korting op toegangskaartjes van AZ. Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken, maar ik vond ‘AZ-Vitesse’ geen eretitel. Had me dan een paar jaar geleden ‘Vitesse-Ajax’ of desnoods ‘NEC-Vitesse’ genoemd.

„Och, daar heb je de cameraploeg van de KNVB”, zei ik toen ik zaterdag op de parkeerplaats naast ons huis twee jongens een camera uit de achterbak van een auto zag halen. De vriendin en kinderen schoten ondanks de vrieskou meteen de achtertuin in, ik zag ze vanuit een ooghoek de was ophangen.

De jongens van het camerateam kwamen uit de buurt van Venlo. Een bekerronde eerder hadden ze Jack van Gelder geïnterviewd. Hij stond synoniem voor ‘Willem II-AFC’, dus het kon allemaal nog veel erger.

De eerste vraag was een verrassende: of die kinderen in mijn achtertuin mijn kinderen waren. Daarna begon de lange wandeling over memory lane. Of mijn leven veel veranderd was na de laatste bekerontmoeting tussen AZ en Vitesse? Of ik me de feestvreugde na de laatste AZ-Vitesse nog herinnerde? Of ik nog steeds blij was? Had ik het in Wormer vaak over Vitesse? Of in Arnhem over AZ?

De vriendin en kinderen kwamen binnen.

Met de oudste dochter van drie op schoot keek ik naar een samenvatting van AZ-Vitesse, Ricky van Wolfswinkel scoorde weer twee keer.

Na het tweede doelpunt werd aan mij gevraagd wat er door mij heen ging. En ook of ik het weer spannend vond. Ik ben dan misschien het best te typeren als AZ-Vitesse, maar ik juich niet voor doelpunten in wedstrijden die al gespeeld zijn. En mijn dochter ook niet, die kijkend in de camera met een ernstig gezichtje vroeg of ze naar The land before time mocht kijken, dat is een film over het dinosaurusjong Platvoet waarvan de Nederlandse versie is ingesproken door Paul van Vliet.

„Dat knippen we eruit”, zeiden ze van de KNVB-cameraploeg beslist. „Dat heeft niets meer met AZ-Vitesse te maken.” Toen ze weg waren vond ik Paul van Vliet opeens heel erg ADO Den Haag-Excelsior.