Terugkerend refrein bij deze acties is verzet tegen de oorlog in Gaza en de roep om „bevrijding” van Palestina. De aanvaller die zondag in Boulder, Colorado, acht mensen met molotovcoktails en een geïmproviseerde vlammenwerper verwondde, schreeuwde leuzen in die trant en riep tevens op om „een einde aan zionisten te maken”.

De dader van de dodelijke schietpartij bij het Holocaustmuseum in Washington, ruim een week geleden, schreeuwde eveneens „Bevrijd Palestina” en verklaarde kort daarna dat hij zijn daad „voor Gaza” had gepleegd. Bij die aanval kwamen twee medewerkers van de Israëlische ambassade in de Amerikaanse hoofdstad om het leven.

De terreuraanslagen in de Verenigde Staten zijn onderdeel van een lange reeks incidenten gericht tegen Joden, Israël of mensen die hun steun aan land en volk betuigen. Van protesten op Amerikaanse universiteiten tot boycotacties in Frankrijk en schaamteloze verstoring van een Israëlbijeenkomst in Barneveld.

De vraag is intussen of de Gazaoorlog als zodanig wel de echte oorzaak is van al die incidenten. Of is het huidige conflict tussen Israël en Hamas slechts een trigger om diepgeworteld antisemitisme en haat tegen Israël eens te meer –en steeds heftiger– hoogtij te laten vieren?

De geschiedenis heeft helaas geleerd dat Jodenhaat op zijn best maar heel dicht onder de oppervlakte zit. Ook in landen die zich met verve opwerpen als hoeder van de rechtsstaat en beschermer van de rechten van minderheden.

Het is daarom de zwaarwegende verantwoordelijkheid van de nationale overheden in de landen waar deze trend van toenemend antisemitisme en haat tegen Israël zich manifesteert om daar krachtig tegen op te treden. Dat beperkt zich niet tot het bewaken van Joodse en Israëlische instellingen en het mobiliseren van een politiemacht als er bijeenkomsten worden gehouden waarop steun voor Israël en het Joodse volk wordt betuigd.

Vinden we het al de normaalste zaak van de wereld dat Joden in westerse steden niet met een keppeltje over straat durven?

Het gaat ook om het krachtig bestrijden van de wortels van antisemitisme en antizionisme. Door het indammen van haatzaaierij, demonisering en verspreiden van leugens. Maar ook door het helder afbakenen van de grenzen van het demonstratierecht en deze waar nodig te handhaven.

Of is het al –veel– te ver gekomen? Vinden we het al de normaalste zaak van de wereld dat Joden in westerse steden niet met een keppeltje of davidster over straat durven? Is het geaccepteerd dat christenen die hun verbondenheid met het Joodse volk en de staat Israël op een waardige manier willen tonen, worden geconfronteerd met intimidatie en smakeloos vertoon?

Dan is de stap naar gewelddadige escalatie maar al te snel gemaakt. Dat hebben de gebeurtenissen in Washington en Boulder pijnlijk bewezen.

Hoofdredactie