Slipjesgate: Tony Junior en de ingelijste string boven zijn bed
Art Rooijakkers heeft een mediarelletje veroorzaakt: ‘slipjesgate’. Da’s fijn, want genoemd worden is bestaan, in medialand. Hij wandelde donderdag in Rooijakkers over de vloer (RTL4) zo het huis in van dj Tony Junior, de zoon van drummer Toni Peroni (Het Goede Doel) en naaktmodel Linda Dubbeldeman.
Tony (31) – wilde lokken, grote tatoeages – deed deze zomer ook mee aan De Bachelor (RTL4) om de liefde te vinden sinds zijn relatie met zangeres Maan stukliep in 2019. Geen gewone jongen, deze Tony, opgegroeid tussen de motorrijders en muzikanten. Op zijn twaalfde geoorloofd van school af, drummen in een band, en tien jaar later als dj de wereld over. Rooijakkers ging brutaal op zijn bed liggen en informeerde naar de spiegel ernaast. En naar het kanten slipje ingelijst erboven. Maans afscheidsslipje. Ze had het nog even aangehad en toen was het uit.
Dat fragmentje ging viraal natuurlijk, en nu is ze gepikeerd. Snap ik, publiciteit is een veelkoppig monster. Hij had het zelf ervaren bij De Bachelor: vooraf had hij er “wekenlang buikpijn en stress van. ‘Hoe kom ik over? Straks haat heel Nederland me’.”
9 uur en 37 minuten online per dag
Die spanning klonk ook door in Ik durf het bijna niet te vragen (BNNVara) donderdag. Dat simpele doch effectieve programma stelt al vier seizoenen controversiële vragen aan ‘onbegrepen Nederlanders’ om af te rekenen met vooroordelen. Na de transgenders, sekslozen, armoelijders, dikke, dunne, zwarte, non-binaire mensen, moslima’s en vele anderen waren nu de influencers aan de beurt.
Allemaal zijn ze gestrest, tot burn-out-klachten aan toe. “Ik heb nog nooit echt vakantie gehad. Ook dan schiet ik filmpjes”, zegt transgender Jessie Maya. Of ze checkt kanalen van anderen. Per dag is ze gemiddeld 9 uur en 37 minuten online. “Ik weet niet of dat veel is?”
Mascha Feoktistova van YouTube-kanalen Beautygloss en Vloggloss noemt het zichzelf filmen nog ‘niks’. Daarna komt het editen, filteren; elke dag moet weer die vlog af. De zakelijke onderhandelingen en deals over producten komen erbij.
Permanente zichtbaarheid als vorm van straf
Maar dat zichzelf filmen is tegelijk niks en alles. Na haar gefilmde bevalling had ze moeite om als kwetsbare jonge moeder verder te vloggen, schreef ze op Instagram. “Maar het is goed zo.”
Nou nee, niet goed zo. In Super Stream Me (VPRO, 2015) draaiden Tim den Besten en Nicolaas Veul door van het altijd zichtbaar zijn. Grote filosofen hebben zich uitgesproken over de macht van de oordelende kijker. Neem Jean-Paul Sartre (1905-1980): “De hel, dat zijn de anderen”. En Michel Foucault (1926-1984) beschreef permanente zichtbaarheid zelfs als een vorm van straf. Een cirkel van cellen met een toren in het midden (het ‘panopticum’), waarin de bewaker in elke cel alles kon zien zonder zelf bekeken te worden. De macht onzichtbaar, de bekeken mens weerloos.
Op een Utrechts terrasje is Art Rooijakkers verbaasd dat Tony Junior niets sterks bestelt. “Een rock-’n-roll-dj die limonade drinkt, uit een rietje”, beschrijft hij smalend de botsende verwachtingen. “Dat wil toch niet zeggen dat ik geen gevoelig mens kan zijn, van dieren kan houden, limonade drinken en op zoek kan zijn naar ware liefde? Dat kan prima samen”, reageerde Tony.
Er klonk onmacht uit. Zijn zelfgecreëerde beeld van vrouwenverslinder en vrije jongen is nu een monster waartegen het moeilijk vechten blijkt.
Vijf keer per week schrijven Renate van der Bas en Maaike Bos columns over televisie.