Gisteren is de MSC Fantasia aangekomen in de haven van Genua. Dit cruiseschip kwam uit Lissabon, ooit in een andere wereld een voorziene halteplaats van de reis, waar de passagiers van boord zijn gehaald en zijn gerepatrieerd. Vervolgens heeft het Italiaanse schip met zijn bemanning van 440 man twee maanden voor anker gelegen bij Lissabon, in afwachting van de heropening van de Italiaanse havens.
Zeven bemanningsleden zijn besmet. Zij zijn overgebracht naar het hospitaalschip. De rest van de bemanning wordt grondig getest. Vijftien man per dag wordt aan wal toegelaten, waar ze in quarantaine worden gezet. De operatie zal weken duren.
De terugkeer van het grote schip in onze haven maakt indruk. Het weerzien met de oude vijand geeft hoop. Zijn slagschaduw kan worden geïnterpreteerd als een voorteken dat ons voorspelt dat we ons binnenkort weer ouderwets mogen ergeren aan kortgebroekte horden die op teenslippers de elegantie van onze eeuwenoude stad komen beledigen. In hachelijke tijden zijn oude kwellingen een geruststelling.
Vanwege de regels voor minimale afstanden passen er veel minder tafeltjes op de terrassen dan vroeger. Om de bars en restaurants tegemoet te komen geeft de gemeente vlot en moeiteloos vergunningen voor uitbreidingen van de terrassen. Ook etablissementen die nooit eerder een déhors hebben gehad, mogen meubilair op straat zetten. Dat is intelligent beleid. Om besmetting tegen te gaan is het slim om zoveel mogelijk ruimte in de buitenlucht te creëren.
Het heeft het straatbeeld ook veranderd. Bars en restaurants maken gretig gebruik van de mogelijkheden en steeds meer clandestiene parkeerplaatsen en dode hoeken in de stad worden getransformeerd in vrolijke terrasjes met hier en daar zelfs heuse bloemen op de tafels, als een opzichtige metafoor voor de opluchting. Het is niet veel, maar het is een zeldzaam voorbeeld van iets wat het virus heeft verbeterd.