Aan de ketting: Binnenkijken in de kluspastorie

Dit wordt een dijkendag, zo heb ik me voorgenomen. Het is warm en op een dijk zit je wat hoger en vang je meer wind. Hoop ik.

De vrouw die me langs de Lekdijk tegemoet fietst, knijpt met haar ogen. Ik heb geluk en heb de zon in m’n rug. Rechts de uiterwaarden. Twee koeien staan met hun poten in het water. Het gemaaide gras ruikt lekker. De zuring kleurt rood. Na een paar kilometer kom ik bij Fort Everdingen. Carla de fortwachter staat met een vaatdoek in haar hand. Het is weekend geweest en het was druk. ‘Maar eigenlijk is het hier altijd druk’, zegt ze. ‘Er moet rond het fort veel gemaaid worden, we hebben hier een bierbrouwerij en er is een camping.’ Daar staan deze maandagmorgen nog maar twee tenten. ‘De rest is zondag al vertrokken’, vertellen Marjolein Kleine en Arnoud de Vos. Ze zitten op hun knieën de slaapzakken op te rollen. Ze gaan terug naar Drenthe, waar ze wonen. ‘Het was heerlijk hier. Maar, toch ook wat lawaaiig’, zegt Arnoud. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Ik hoor alleen grasmaaiers en af en toe een auto. ‘Sorry’, zegt Marjolein, ‘wij zijn in Drenthe nóg meer stilte gewend.’

Ik vervolg mijn route en sla linksaf de Diefdijk op, die tot aan Leerdam loopt. In de dertiende eeuw, toen deze dijk is aangelegd, moest die het water uit het hoger gelegen oosten tegenhouden om de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden te beschermen.

Langs de dijk is van alles te koop. Bakje aardbeien voor een euro. Da’s geen geld.

langs de Linge

Als ik de Hoogstraat in Leerdam binnenrijd, is het erg rustig. Een klok slaat elf uur. Tijd voor een cappuccino bij het terras naast de Grote Kerk. In de haven springt een jongen vanaf een jacht in de Linge. Ik ben jaloers en moet verder. Wat geen straf is. Het is prachtig langs de Linge. Jac en Adrie de Jong genieten op een bankje van het uitzicht over de rivier. ‘Lekker. Je hebt hier altijd een windje.’ Adrie pakt een zak met worstenbroodjes die naast haar ligt. ‘Ja’, zegt ze als ik vraag of ze altijd haar eten meeneemt, ‘we hebben geleerd dat je er op maandag niet op kunt rekenen dat de horeca open is.’

Ik fiets verder. M’n kilometerteller is er inmiddels mee gestopt. Twee kilometer, zo schat ik, voorbij Kedichem ga ik linksaf, richting het voetveer dat me naar Spijk moet brengen. ‘Het is een goede zomer’, vertelt Carolien Westerbeek. Per seizoen zet ze zevenduizend mensen over. Caroliens opa deed dit werk ook al. ‘En zijn vader ook. Sinds in 1960 de brug bij Gorinchem is aangelegd, is dit veer vooral voor toeristen. Dat worden er met al die elektrische fietsen steeds meer.’

Via Spijk steek ik de A15 over en kom op de Waaldijk. Op de stoep van het oude kerkje van Dalem, dat bij Gorinchem hoort, werkt Martien Melissant zich met zijn zoon Noah in het zweet. ‘Ik ben kattenkruid aan het weghalen. Dat is erg hardnekkig spul, dat je alleen met chemische troep weg krijgt’, zegt Martien. Het ziet er doods uit, dus dat lijkt me gelukt.

‘Nee, ik ben geen koster hier. Ik zal je wat leuks vertellen’, zegt hij zichtbaar trots. ‘Wij hebben de pastorie gekocht, hier naast de kerk. Mijn vrouw is burgemeester van Gorinchem en deze pastorie viel nog net binnen de stadsgrenzen. Volgens de wet moet de burgemeester in de eigen gemeente wonen. Vorige week hebben we de sleutel gehad en over zes weken gaan we erin. Wil je eens binnen kijken?’ Nou, dat wil ik wel. Al is het maar om even af te koelen. We lopen door het huis. ‘Je moet er wel “doorheen kunnen kijken”’, zegt Martien. Ik snap wat hij bedoelt. In dit huis moet nog héél veel geklust worden.

aan boord

Ik bedank Martien voor het kijkje in zijn nieuwe huis en rij richting de pont van Gorinchem naar Sleeuwijk. Samen met Robert Snoek (72) stap ik aan boord. Hij heeft net met zijn vrienden op de kade wat zitten leuteren, zoals hij het zelf noemt. ‘Dat doe ik elke maandag, als het mooi weer is.’ Als we aan overkant aankomen, wijst hij me de weg richting Werkendam en Dordrecht.

Ook de laatste kilometers van deze dag gaan grotendeels over de dijk. Een lekker windje staat er nog steeds. Maar als ik vandaag íets geleerd heb, dan is het dat je op de dijk weinig schaduw hebt.