Mijn gebed is dat Trump moge struikelen
Ik kan het niemand aanraden, maar ik heb de gewoonte direct na het ontwaken mijn telefoon te grijpen en het nieuws te checken, en dat doe ik dan via Twitter.
Gisterochtend verscheen het volgende bericht bovenin mijn tijdlijn: ‘Waarom staat God het kwaad toe?’ Direct gevolgd door: ‘Trump gaat voor herverkiezing’. Het leek me onmiskenbaar een teken van boven. Wat kon het anders betekenen dan dat ik deze column moest wijden aan Trumps relatie met het Rijk van Kwaad, zoals Ronald Reagan Rusland placht te noemen?
Vandaag ontmoet Trump zijn ‘vriend’ Poetin, het ‘gemakkelijkste’ deel van zijn trip naar Europa, zoals hij van tevoren zei. Een agenda voor de top in Helsinki is er niet, tot grote schrik van diplomatieke oudgedienden, die vrezen dat Donald tussen hoofd- en nagerecht de helft van zijn koninkrijk zal hebben weggegeven aan Vladimir.
Het kan niet anders dan dat de president het net begint te voelen dat over hem is uitgeworpen
Het enige dat hem daar mogelijk van zal weerhouden, is dat vermaledijde Mueller-onderzoek naar de Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen. Dat Mueller juist afgelopen vrijdag twaalf medewerkers van de Russische militaire inlichtingendienst aanklaagde, maakt het Trump lastig zijn liefde voor het bewind in Moskou ongeremd te etaleren. Daar komt bij dat Trump weet dat Mueller nog niet klaar is met zijn onderzoek. En dat hij steeds dichterbij kruipt.
Illegale beïnvloeding
In de eerste serie aanklachten, die Mueller in februari de deur uitdeed, werden dertien Russen en drie Russische bedrijven beschuldigd van illegale beïnvloeding van de verkiezingen door het gebruik van valse identiteiten op sociale media. Nu komt daarbij: het hacken van e-mails van de Democraten en het campagneteam van Hillary Clinton. En de volgende fase laat zich raden, en er wordt al naar gehint in de huidige aanklacht: was de Trump-campagne betrokken bij het publiek maken van de gestolen informatie? Zo ja, dan komt de beschuldiging van ‘samenzwering tegen de kieswet’ gevaarlijk dicht in de buurt van de president zelf.
Mueller verwijst in zijn aanklacht naar een Russisch nepaccount onder de naam Guccifer 2.0. Via deze Guccifer, waar de inlichtingendienst GRU achter zat, werden documenten verspreid die schadelijk waren voor Clinton. En Gullicer, zo schrijft Mueller, stuurde verschillende berichten en documenten naar iemand ‘die regelmatig contact had met hooggeplaatste personen’ in Trumps campagneteam.
Kom er maar in, Roger Stone. Deze vertrouweling van Trump, die in 2015 een formele functie had in Trumps team en hem daarna informeel bleef adviseren, is zo duidelijk de man op wie Mueller doelt, dat hij dat zelf vrijdag ook maar toegaf, na aanvankelijke ontkenningen.
Of Stone dé schakel was tussen de Russen en Trump moet nog blijken, maar het kan niet anders dan dat de president het net begint te voelen dat over hem is uitgeworpen. Krijgt het Mueller-onderzoek daarmee Watergate-achtige proporties? Dat staat nog lang niet vast, en Trump heeft inmiddels afdoende bewezen weg te komen met schandalen die ieder ander de kop zouden kosten. Maar mijn gebed is dat hij moge struikelen.
Drie keer per week schrijft Stevo Akkerman een column waarin hij de 'keiharde nuance' en het 'onverbiddelijke enerzijds-anderzijds' preekt. Eerdere afleveringen vindt u hier.
Lees ook:
President Trump krijgt een por van de 'diepe staat'
Is het toeval dat drie dagen voor de ontmoeting tussen Donald Trump en Vladimir Poetin, het Amerikaanse ministerie van justitie de vervolging bekend maakt van twaalf Russen die in dienst zijn bij Poetin?