Hendriëlle de Groot Binnenland 23 apr 2024, 18:35

Leestijd: 6 minuten

Tumult op camping De Marshoeve in Loenen, waar ontruiming dreigt: ‘Blijf hier tot het einde’

Het is een stressvolle week voor bewoners van camping De Marshoeve in Loenen. De gemeente Apeldoorn dreigt hen uit hun caravans en chalets te zetten. Een ultimatum van de gemeente loopt deze week af. Metro peilde de stemming onder de bewoners. „Ik blijf hier tot het einde, desnoods bind ik mij aan het hek vast.”

Peter van Toorn (62) en zijn vrouw Rietje wonen ruim 12 jaar in een stacaravan op De Marshoeve. Peter is van oorsprong reiziger, en woont heel zijn leven al op een woonwagenkamp. „Twaalf jaar geleden waren er in heel de provincie geen standplaatsen meer vrij. Wij zijn uiteindelijk neergestreken op deze camping, met de bedoeling om hier verder te gaan met onze levensstijl”, vertelt hij. Inmiddels is de camping zijn thuis geworden. „We genieten enorm van de vrijheid, de omgeving en de mensen. We hebben hier familieleden en er is een kroeg.”

Ontruiming dreigt voor camping De Marshoeve in Loenen

De rust op de camping werd ruw verstoord toen de bewoners vorig jaar april het bericht kregen dat de gemeente Apeldoorn de camping had opgekocht, om daar zo’n honderd tot honderdvijftig woningen te bouwen. „De sfeer is heel gespannen”, zegt Peter. „Ik ben enorm gestrest. Ik ben ziek, ik heb drie hartinfarcten gehad en COPD (een ernstige longaandoening, red.), ik heb hier slapeloze nachten van.”

Hij is vastbesloten om tot het laatste moment te blijven. „Ik woon hier, ik heb mijn dieren: een hond en een papegaai. De gemeente zegt dat ze mensen niet in de kou laten staan. Maar eerlijk gezegd heb ik er weinig vertrouwen meer in. De gemeente is erg laconiek.”

‘Kaartjes voor de Apenheul’

Ruben (51) en Anita (53) Kerkhof kwamen vijf jaar geleden op De Marshoeve wonen. Ze hebben een chalet laten verbouwen. Ze komen uit Rotterdam, maar Anita kreeg een baan als onderwijsassistent in Apeldoorn. Daarom besloten ze de randstad te verruilen voor de provincie, wat het stel goed bevalt. Normaal gesproken wordt permanente bewoning niet toegestaan op een camping, maar de gemeente moedigde hen juist aan om zich in te schrijven, vertelt Anita.

„Ook onze buren waren ingeschreven op de camping. Toen de inschrijving rond was, kreeg ik een brief van de gemeente. Daarin stond: ‘Gefeliciteerd, u bent inwoner van de gemeente Apeldoorn’. We kregen zelfs gratis kaartjes voor de Apenheul. En nu willen ze ons allemaal weg hebben. Dat is toch niet uit te leggen?”

Zij is niet van plan om te verhuizen. „Ik bind mij desnoods vast aan het hek. Het enige wat wij vragen van de gemeente Apeldoorn, is om ons een vak te geven waar we ons chalet op kunnen laten staan. De rust die wij hier ervaren, is zo waardevol. Bovendien is de geestelijke gezondheid van mijn man sterk vooruitgegaan. Dit is ons leven, en ik zou het niet anders meer willen.”

Reden voor verkoop camping blijft onduidelijk

Els Agelink (32) woont sinds 2019 op De Marshoeve. Sinds 2020 heeft ze een koopchalet, waar ze destijds 30.000 euro voor betaalde. „Tegen mij werd gezegd dat je er niet mag wonen, maar wel 365 dagen mag recreëren. Ook is de camping een familiebedrijf. Ik ging er dan ook vanuit dat ik hier kon blijven wonen”, vertelt ze. Over de reden waarom de camping toch is verkocht, tast ze nog in het duister. „Daar is heel slecht over gecommuniceerd. Er zou achterstallig onderhoud zijn, maar ook zouden er problemen met de brandveiligheid zijn.”

Ze heeft zich op andere woonruimte georiënteerd, maar een alternatief is er nauwelijks. „Ik werk zelf als manager, en mijn vriend is net begonnen met zijn startup. Hoewel ik al 14 jaar ingeschreven sta, is dat te kort voor een huurwoning. En een koopwoning is met de huidige woningmarkt buitengewoon lastig, zeker als zzp’er. In het ergste geval zou ik weer bij mijn ouders moeten gaan wonen.” Wat zij slecht vindt, is de wijze waarop de gemeente communiceert. „Ze vertellen in de media een heel ander verhaal dan aan ons. We hebben in de krant moeten lezen dat we toch tot juni kunnen blijven. Wij wisten tot gisteren niet beter dan dat we met de shovel weggetakeld zouden worden.”

„Kijk naar wat de mensen nodig hebben, je kunt ze toch niet zomaar op straat zetten?”, vervolgt Els haar verhaal. „Het kan toch niet zo zijn dat ik als normale burger, die naast een betaalde baan ook nog vrijwilligerswerk doet, onder een brug moet gaan slapen?”

Schrijnende situatie

Wil Hagen is voorzitter van actiegroep ‘De Marshoeve Gaat Door’. Hij woont zelf niet op de camping, maar heeft er wel een recreatieplaats aangekocht. „Vorig jaar heeft de gemeente de camping aangekocht. Ze hebben het voorkeursrecht, dat wil zeggen dat het niet meer verkocht mag worden aan een derde partij. De gemeenteraad ging akkoord. In dat akkoord staat dat de gemeente drie jaar de tijd heeft”, licht Hagen toe. Volgens hem maakt de gemeente wel erg veel haast met de plannen, terwijl er nog veel onduidelijkheid is over de woningbouw.

Zo’n 85 mensen wonen permanent op de camping en dreigen hun woning te verliezen. „Het is een bizarre situatie. De gemeente heeft veel mensen gedwongen om zich in te schrijven, maar draait het nu om. Ze zeggen nu: je bent ingeschreven, je woont er, maar je moet eraf. Dat is niet uit te leggen.” In sommige gevallen is de situatie bijzonder schrijnend, vertelt Hagen.

„Er woont hier een vrouw van 88 jaar, die al 17 jaar op de camping woont. In plaats van met haar in gesprek te gaan en te zoeken naar een alternatief, sturen ze er meteen een deurwaarder op af, die een dreigende brief bezorgt. Met dit grensoverschrijdend gedrag van de gemeente, heb ik erg veel moeite.” De situatie doet hem denken aan Fort Oranje, een camping die met hijskranen en shovels werd ontruimd door de gemeente Zundert, in 2017.

Inmiddels hebben de permanente bewoners een advocaat in de arm genomen, om te voorkomen dat ze hun woning uit worden gezet. „Je ziet op veel plekken onbehoorlijk bestuur van de overheid. Ze overleggen onvoldoende met de burgers. Bovendien: als je ergens gaat bouwen, moet je stikstofonderzoek doen. Dat hebben ze niet gedaan. Omdat er allerlei haken en ogen aan zitten, denk ik dat wij een redelijke kans maken.”

Reactie gemeente Apeldoorn

Roel van Ven, woordvoerder bij de gemeente Apeldoorn, laat weten dat de camping definitief sluit op 1 januari 2025. „Het idee is om daar woningbouw te realiseren. In welke vorm dat is, moet nog nader worden bepaald.” Is het niet vreemd dat de gemeente eerst bewoners aanmoedigt zich in te schrijven, om vervolgens een brief te sturen waarin ze gesommeerd worden te vertrekken? Van Ven: „Op het moment dat mensen in de gemeente Apeldoorn komen wonen, zijn zij wettelijk verplicht om zich in te schrijven. Het kan inderdaad zijn dat je daar niet permanent kunt wonen en er uiteindelijk weg moet.”

Meerdere bewoners lieten aan Metro weten dat er slecht is gecommuniceerd door de gemeente Apeldoorn. Ze zouden amper hulp krijgen bij het vinden van andere woonruimte. Dat betwist de woordvoerder. „Op dit moment hebben wij extra capaciteit vanuit het wijkteam. Zij helpen mensen die dat nodig hebben bij het vinden van een nieuwe woning. Uiteraard wil de gemeente ook niet dat mensen op straat belanden.”

Volgens Van Ven is er wel degelijk hulp aangeboden. „Sinds wij als gemeente de camping hebben aangekocht, is er een spreekuur, waar mensen terecht kunnen met hun vragen. Op de camping wonen verschillende doelgroepen, van arbeidsmigranten tot jaarplaatshouders met verschillende achtergronden. Wij vinden het belangrijk om met de bewoners in contact te blijven en hen te helpen passende woonruimte te vinden.”

Wat is opruiing en welke straf kun je ervoor krijgen?

Heen en weer lopen als je belt? Dit is waarom sommigen dat doen

Reacties