Siiiuuuu! Cristiano Ronaldo heeft aan de cornervlag net de 0-1 gevierd met zijn ploegmaats – een binnentikkertje – en sloft terug naar de middellijn. Zijn blik gaat naar de bank, waar Roberto Martinez in zijn voor ons gekende houding staat: met de armen gekruist. Ronaldo balt de vuist richting Martinez, waarop die laatste de interactie aangaat met hetzelfde gebaar. De VAR moet de goal evenwel checken. Wéér zoekt Ronaldo visueel contact met Martinez: is zijn doelpunt geldig? Die laatste antwoordt met een kalmerend handje, zo van: het komt wel goed. En effectief: de 0-1 telt.

Het moment van hoogstens dertig seconden toont aan dat Ronaldo een goed gevoel heeft bij Martinez. Omgekeerd kan ook Martinez tevreden zijn over zijn aanvoerder. Akkoord, het was maar tegen Liechtenstein en Luxemburg, maar toch: Ronaldo heeft vier keer gescoord. Weg eventuele polemiek.

Want geloof ons vrij: die wás er. Op het WK was Ronaldo door Santos nog gepasseerd wegens niet genoeg rendement meer. De transfer naar Al-Nassr had de discussie alleen maar aangewakkerd: had Ronaldo nog wel zijn plaats in een sterke selectie? Martinez ging tegen de stroom in en behield zijn vertrouwen in het oudje, zoals hij dat bij de Duivels ook steeds gedaan had. In tegenstelling tot op het WK wordt hij er voorlopig wel voor beloond. Het debat is niet helemaal gaan liggen – daarvoor was de tegenstand te zwak -, maar tot dusver heeft Martinez gelijk gekregen: Ronaldo kan nog mee.

“Geen kleine ploegen meer”

Trouwens, zoals u en wij Martinez kennen: hij heeft voor de match nooit openlijk gezegd dat het ‘maar’ Luxemburg was. Integendeel zelfs: er zijn geen kleine ploegen meer, naar verluidt. Je moet het Martinez (die het Portugese volkslied meezong) wel nageven: in zijn coaching straalt hij hetzelfde uit. Meteen na het openingsdoelpunt roept hij liefst drie spelers bij zich om tactisch bij te sturen: doelman Patricio, Silva en Félix. Wanneer Palhinha bij 0-4 een defensieve sprint van vijftig meter trekt, gaan de handen bij Martinez op mekaar. Hij duldt geen verslapping.

Logischerwijs komt die er na de rust wel een beetje omdat het te gemakkelijk gaat, maar zelfs dan wordt het 0-6, Moris pakt nog een strafschop. Ronaldo krijgt zijn applausvervanging, hij geeft Martinez een handshake en een knuffel. Die twee vinden mekaar wel.

Blij voor Lukaku

Op de persconferentie stelden we Roberto Martinez een vraag over de Rode Duivels. “Ik heb hun wedstrijd tegen Zweden niet gezien”, was Martinez kort van stof. “We waren aan het trainen, dit was een belangrijke week voor ons. Ik ben wel blij dat België gewonnen heeft – ik ben een supporter – en dat Romelu Lukaku gescoord heeft.” Bij zijn vertrek stak Martinez wel nog zijn hand op richting ons – eeuwige gentleman.