‘Ik zie er misschien uit als een dommerik, maar ik probeer altijd bij te leren’: Wout van Aert na zege in E3 Saxo Bank

Wat regen, een strakke wind, zeventien hellingen en alle toppers aan de start. De E3 Saxo Classic is een koers die nooit teleurstelt, maar dit jaar was het toch nog dat tikkeltje extra likkebaarden. Sanremo-winnaar Mathieu van der Poel en tweevoudig Tourwinnaar Tadej Pogacar namen het in de ‘mini-Ronde van Vlaanderen’ op tegen titelverdediger Wout van Aert.

En wie de E3 zegt, zegt de Taaienberg. Op 80 kilometer van het einde dé poort naar de finale. Ook Van der Poel had dat ijkpunt met de dikke viltstift aangestipt. De Nederlander trok stevig door, ook Van Aert was op de afspraak. Pogacar had zich laten wegdrummen in het gedrum ernaartoe, maar stak dankzij een sterke beklimming in de uitloper toch weer z’n neus aan het venster. Een groep van zo’n twintig renners overleefde de eerste schifting.

Van der Poel had er duidelijk zin in en wachtte de Paterberg niet af om een nieuwe bom te gooien. Op de Stationberg knalde hij met Van Aert en Pogacar in het zog in één tijd naar de eerder weggereden Kragh Andersen (een ploegmaat van Van der Poel), Van Hooydonck (een ploegmaat van Van Aert) en Mohoric (een landgenoot van Mohoric) toe. U leest het: de ideale samenstelling om een eind op pad te trekken. De rest zou hen pas terugzien in Harelbeke.

Op ‘zijn’ Oude Kwaremont voelde Pogacar dan weer het moment gekomen om eens aan de boom te schudden. Mohoric, Kragh Andersen en Van Hooydonck moesten eraf, maar ook Van Aert kwam zowaar in de problemen. Onze landgenoot voelde het kraken in alle voegen en moest enkele lengten laten, maar helemaal breken deed hij niet. De ‘Grote Drie’ zouden samen naar de straten van Harelbeke rijden.

Daar probeerde Pogacar zijn kompanen tot twee keer toe te verrassen, maar Van der Poel reageerde twee keer messcherp. Een sprint met drie moest dus beslissen over winst en verlies. Van Aert en Van der Poel bleven lang naast elkaar, maar het was toch onze landgenoot die aan het langste eind trok. Een tweede opeenvolgende zege in Harelbeke voor Van Aert, die helemaal klaar lijkt voor de Ronde. Al kan dat van Van der Poel en Pogacar zeker evenzeer gezegd worden.

Van Aert: ‘Ik onthoud dat ik het ook kan afmaken als het man tegen man is’

“Ik voelde dat ik in de sprint de sterkste was”, zei Van Aert na de aankomst. “We gingen met drie ongeveer gelijktijdig aan. Ik voelde al snel dat ik de bovenhand had, maar het was nog ver. Gelukkig stond de wind in het voordeel. Ik heb het een paar keer geprobeerd met een korte sprint tegen Mathieu en dat is tegengevallen. (lacht) Ik zie er misschien uit als een dommerik, maar ik probeer altijd bij te leren. Daarom ging ik al op 250m van de streep.”

De E3 Saxo Classic is de eerste zege van onze landgenoot sinds augustus vorig jaar. “Ik ben dat niet gewoon, daarom doet dit wel deugd. Het schijnt dat ik nu de Ronde van Vlaanderen moet winnen, laat ons dat dan maar proberen. Wat ik onthoud? Dat als het man tegen man is, dat ik dan ook kan winnen. Dit was inderdaad een mooi podium. Zeker als ik dan in het midden mag staan.”