Direct naar artikelinhoud
Exclusief

Nagelkoningin Kimmylien Nguyen: ‘Een rijke man? Ik dacht: ik word zelf wel rijk’

Kimmylien Nguyen: ‘Ik kan obsessief zijn, dat is mijn grootste zegen, alleen kan het ook een ondergang worden.’Beeld Erik Smits

Kimmylien Nguyen is de eigenaar van Universal Nails, met zes vestigingen in Amsterdam. Ze kwam in de jaren tachtig als kind van Vietnam naar Nederland. Ze werd naar de lomschool gestuurd. ‘Ik zat mijn tijd uit en dacht: straks laat ik zien wat ik kan.’

Over haar keuze voor nagelsalons zegt Kimmylien Nguyen: “Ik ben wel dicht bij het cliché over Vietnamezen gebleven. Mijn vader staat al meer dan dertig jaar met een loempiakar op de markt van Plein ’40-’45. En ik begon een nagelsalon.”

En daarna, over de keuze voor de naam Universal Nails, inmiddels zes vestigingen, verspreid over de hele stad: “Ik had bij mijn familie gekeken in Amerika, die hebben daar nagelsalons, met namen als Hollywood Nails of Las Vegas Nails. In Amsterdam had je toen, twintig jaar geleden, twee plekken waar nagels werden gedaan, ik geloof dat ze USA Nails en American Nails heetten. Een vriend zei tegen me: die andere namen verwijzen naar één plek, jij wordt kapot groot, waarom noem je het niet Universal Nails? Dat heb ik gedaan. In die tijd had ik al grootheidswaan.”

Kimmylien Nguyen werd in 1979 geboren in Vietnam, de oorlog met Amerika was net voorbij. “Maar er werd nog steeds gevochten, nu met Cambodja. Pol Pot wilde landjepik doen met Vietnam, deze oorlog was nog wreder dan die met de Amerikanen. Mensen vluchtten Vietnam uit en Cambodjanen probeerden naar Vietnam te komen, zo erg was het daar met de Rode Khmer.”

“Mijn vader was een bootvluchteling. Hij dobberde drie dagen op de oceaan toen ze werden opgepikt door een Nederlands schip dat onderweg was naar Singapore. Mijn vader deed aanvragen voor asiel in Amerika, Engeland en Australië en werd overal afgewezen. Het verhaal was dat ze in niemandsland waren opgepikt door dat schip en toen heeft Nederland ze maar opgenomen.”

Purmerend

Een paar jaar na haar vader kwam de rest van het gezin naar Nederland. Het werd Purmerend. “Daar voelden mijn ouders zich thuis, het was in de buurt van hun vrienden, andere Vietnamezen. Ik woon er nog steeds.” Nguyen rekent voor, zittend aan een tafel in haar nieuwe afhaalrestaurant Miss Hot Pot, direct naast de vestiging van Universal Nails op de Linnaeusstraat: “Vanaf hier ben ik binnen een kwartier in Purmerend, als ik naar Osdorp zou moeten duurt het langer. Ik rij zo op en neer om mijn kinderen uit school te halen en hier te brengen. In Purmerend slaap ik alleen, verder is alles in Amsterdam. Mijn vader en moeder worden ouder, ik wil bij ze in de buurt zijn.”

Niet alleen sprak ze de taal eerst niet, ook bleek Kimmylien Nguyen dyslectisch te zijn. “Ik ben heel oud, al 43, in die tijd werd dat nog niet herkend. Op de lagere school zei een leraar tegen me dat ik later maar een rijke man moest vinden. Ik dacht: ik word zelf wel rijk. Ze stuurden me naar een lomschool, tussen kinderen met adhd en gedragsproblemen. Mijn ouders komen uit Vietnam, dan is de overheid een autoriteit, net als de leraren op school, daar heb je respect voor.”

“In Vietnam heb je zelfs een dag van de leraren, 20 november: mijn verjaardag. Terwijl ik niets had met school, ik zat mijn tijd uit en dacht: ik ga het rocken, straks laat ik zien wat ik kan. Zo is het voor mij: als iets in mijn hoofd zit, weet ik nog niet hoe ik het ga doen, maar het gaat hoe dan ook lukken. Ik kan obsessief zijn, dat is mijn grootste zegen, alleen kan het ook een ondergang worden. Ik slaap maar 4,5 uur per nacht. Kijk naar het pand waar we nu in zitten. Daar zat geen horecavergunning op, het was een massagesalon. Mijn advocaat waarschuwde dat het heel moeilijk zou worden om hier een restaurant te beginnen. Mijn reactie was: maar het is dus niet onmogelijk? En het is gelukt.”

Hoe begon je?

“Zakendoen is geld verdienen. Voor mij was een nagelsalon een inkoppertje, daar hoefde ik niet lang over na te denken. En het bestond nog niet in Nederland, niet op de schaal waarop ik het wilde doen. Mijn moeder stelde voor dat ik bij familie in Los Angeles zou gaan kijken, hoe zij het daar deden met hun nagelsalons. Ik hoorde alleen: LA. Ja natuurlijk wilde ik daarheen. Ik had geen greencard en mocht niet werken, maar ze lieten me wel alles zien.”

“Ik kwam terug, in die tijd was er nog geen Funda, je kon niet kijken welke panden te huur of te koop waren. Wat ik deed: in de tram door de stad rijden en als ik ergens een bord zag met TE HUUR, stapte ik uit om naar binnen te gluren. Ik was 21 en opende de eerste vestiging op de Kinkerstraat. Honderd vierkante meter, veel groter dan de nagelsalon die toen al op de Albert Cuyp zat. Ik was de eerste met pedicurestoelen, waarin je voeten gedaan kunnen worden. Die liet ik op een container uit Amerika komen. In die tijd zeiden vrouwen nog dat ze niet open en bloot in de winkel met hun voeten in het water wilden zitten, ze vroegen naar een kamertje achteraf.”

Wie zijn je klanten?

“Ik ben betaalbaar, dus alles komt binnen. De burgemeester is klant geweest, en Connie Breukhoven. Die kunnen naast een caissière van de supermarkt zitten. Sinds ik ben begonnen, is er natuurlijk concurrentie bij gekomen. Bij andere zaken betaal je misschien een derde meer en dan krijg je die luxe cappuccino erbij en een gesprek over hoe het met je vriendje gaat – is het weer uit of nog aan? En heb je je schoonmoeder al afgemaakt? Ze kunnen wat meer tijd nemen.”

Een kort rondje langs de velden, beginnend met de Universal Nails hiernaast, op de Linnaeusstraat. “Heel gemixt. Oost wordt een steeds leukere buurt. Vroeger kwam je hier alleen om de beste roti te halen, of ander eten. Nu wil je er echt wonen.” Even verderop in Oost zit nog een vestiging, bij de Dappermarkt. “Nog gemengder, echt multicultureel.” De Rivierenbuurt: “Amsterdamse society, iets minder gemengd publiek.” Kinkerstraat: “Dicht bij de Jordaan, mijn gevoel is dat daar de rasechte Amsterdammers komen.” Amstelveen: “Rustiger, deftiger, misschien een iets ouder publiek. Zij willen wel een kopje koffie, net als in de Maasstraat.” En Osdorp: “Ook heel divers, met jonge klanten. De euro’s zijn overal hetzelfde. Uiteindelijk willen de klanten gewoon snel geholpen worden en dat hun nagels goed zijn gedaan.”

Rond de coronatijd ging het even niet goed. “Ik zat vast, in mijn hoofd. Zes nagelsalons, is dit alles wat ik heb bereikt? Toen alles dicht moest, ben ik begonnen met het bezorgen van mijn vaders loempia’s.” Daaruit kwam Miss Hot Pot voort. “We zijn nu de eerste die ook een hot pot thuis bezorgt, het wordt een steeds populairder gerecht. Ik wil altijd iets nieuws doen voor Amsterdam.”

En dan is er nog haar deelname aan The Real Housewives of Amsterdam, op Videoland. “Ik was al een fan van de Amerikaanse versies van deze serie, daar keek ik naar. Als een van de eersten werd ik gevraagd, ik had anderhalf jaar de tijd om erover na te denken. Ik heb gedacht: nee, ik doe het niet, te veel drama. Nu ben ik blij dat ik toch heb meegedaan.”

Wat is jouw rol in de serie?

“Ik ben vrij rustig, niet te veel uitgesproken, ik ging er niet heen om ruzie te maken. Maar de ruzie zocht mij – en dan kun je het krijgen ook.”

Hoe verschilt deze van de Amerikaanse versies?

“Wij hebben andere drama’s. Bij The Real Housewives of Atlanta gaat het over edges, de haarlijnen van donkere vrouwen. Ze gingen elkaar daar ook echt te lijf. In The Real Housewives of Beverly Hills gooiden ze spullen naar elkaar. Bij ons ging het over etiquette, over hoe je met elkaar omgaat. Het was iets nieuws voor Amsterdam, toch een soort van geschiedenis schrijven. Ik vond het mooi om daaraan mee te doen.”

CV
Kimmylien Nguyen (Vietnam, 1979) is de eigenaar van zes vestigingen van nagelsalon Universal Nails en van afhaalrestaurant Miss Hot Pot. Ook deed ze mee aan The Real Housewives of Amsterdam, op Videoland.

Amsterdammers klagen graag over de snel veranderende stad, maar willen hier toch blijven wonen. Hoe werkt dat, vraagt schrijver Robert Vuijsje (Alleen maar nette mensen, Salomons oordeel) zich af in een wekelijkse interviewserie met bekende en minder bekende Amsterdammers. Lees hier alle afleveringen terug.

De stad van... Kimmylien Nguyen

Accent

“Dat is denk ik wel plat Amsterdams.”

Havermelk
“Ja lekker, in de espresso. Ik zocht laatst een vriendin op in Enschede, we gingen koffie drinken en ze waarschuwde meteen: havermelk, dat hebben ze hier niet, hè.”

Echt Amsterdams
“Hier een cappuccino bestellen – mét havermelk.”

Huur of koop
“Als de mogelijkheid er is moet je altijd kopen, dat is een investering in je eigen toekomst.”

Import
“Natuurlijk kunnen dat Amsterdammers worden. Wie is hier nog geboren? Dat zie je bij wereldsteden: de rest van het land trekt daarnaartoe. In Vietnam heb je Ho Chi Minhstad, daar wonen meer dan tien miljoen mensen. Met Chinees nieuwjaar gaat iedereen terug naar hun dorpen, naar waar ze vandaan komen. Dan is de stad helemaal leeg. In Amsterdam zou dat ook zo zijn.”

Purmerend
Beeld Erik Smits