Oud-tennisster Kristie Boogert: ‘Op grandslams hoeft prijzengeld vrouwen en mannen niet gelijk te zijn’

Zuid-Beijerland

“Ik ben er opgegroeid en ben daarna een dorp verderop gaan wonen, in Oud-Beijerland. Met al dat reizen als tennisprof vond ik het fijn een vast rustpunt te hebben.”

“Mijn ouders tennisten bij tennisvereniging ’t Slag. Als kind ging ik mee om tegen het muurtje te slaan. Vanaf mijn 8ste kreeg ik zelf les. Dat was vooral lol maken, al merkte ik wel dat ik de leerstof vlotter oppikte dan de rest. Al snel ging ik een groepje omhoog. En daarna nog een.”

Proftennis

“Vanaf mijn 14de besefte ik dat ik er misschien mijn beroep van kon maken. In de buurt kon ik niet meer trainen op mijn niveau. Dat werd Amsterdam. Ik ben enig kind, dus mijn ouders hoefden geen broertjes of zusjes naar andere sportafspraken te rijden. Dat hielp misschien een beetje mee.”

“Mijn vader heeft in het tweede elftal van Sparta gevoetbald, was heel sportief. Toch hebben mijn moeder en hij er altijd op aangedrongen mijn school niet te vergeten. Uiteindelijk was ik naar de zin van mijn leraren op de middelbare school te vaak weg naar buitenlandse jeugdtoernooien om op het vwo te blijven. Van mijn ouders mocht ik naar de havo, maar ze zeiden wel: als het niet goed komt met je tennis, maak je je vwo alsnog af. Zover is het niet gekomen. Al heb ik na mijn tennisloopbaan nog een studie commerciële economie afgemaakt.”

Venus & Serena Williams

“Leuk dat ik nog onderdeel van hun generatie ben geweest. En ik heb een van mijn grootste wedstrijden tegen hen gespeeld, de olympische finale in Sydney in 2000. Miriam Oremans en ik waren kansloos, maar wonnen wel mooi zilver. Voor het toernooi begon, beseften we al: als we in hun helft van het speelschema terechtkomen, wordt het moeilijk. Dat was gelukkig niet zo.”

“De zussen zijn altijd moeilijk benaderbaar geweest, vooral Serena. Die straalde in het begin uit te denken dat de hele wereld tegen haar was, maar veranderde uiteindelijk in een icoon dat het tennis veel multicultureler heeft gemaakt.”

1,36 miljoen dollar

“Mijn verdiende prijzengeld in die elf jaar proftennis. Als je het afzet tegen de bedragen die tegenwoordig worden verdiend, was dat nu met dezelfde prestaties vele malen meer geweest. Wie dit jaar in de eerste ronde van de Australian Open verloor, verdiende al bijna 75.000 dollar. Aan de andere kant had ik het weer veel beter dan de generaties voor mij. Maar geld is voor mij nooit een drijfveer geweest. Ik speelde echt omdat ik tennis zo leuk vond.”

“En je moet zo’n bedrag ook in perspectief plaatsen, hè? Je betaalt elk toernooi voor je reis, de hotels en het eten. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je coach, die daarbij ook salaris krijgt. Bovendien is er nog belasting, en de jaren voor je iets ging verdienen kostten sowieso alleen maar geld.”

Bidprentje

“Van Menno Oosting. Ik heb het nog steeds in mijn agenda zitten, al is zijn begrafenis nu al bijna 25 jaar geleden. Met Menno had ik een dierbare band. Als junior speelde ik competitie met hem in Nederland. Hij was bijna tien jaar ouder, maar zei toen al: zodra het kan, gaan we samen dubbelen op een grandslamtoernooi.”

“De eerste keer was in 1994 op Roland Garros. Het klikte weer geweldig en we wonnen de grandslamtitel. De jaren daarna vervulde hij een soort mentorrol. Toen hij eind jaren 90 langzaam richting het einde van zijn profcarrière ging, leek hij ervoor te voelen om mijn coach te worden. Zover kwam het niet. Op de terugweg naar huis van een toernooi in Frankrijk kreeg hij een auto-ongeluk. Dramatisch. Uiteraard verreweg het meest voor zijn vrouw en drie kinderen, maar voor mij viel een stukje tennistoekomst weg.”

Leeg gelaten troon

“Sinds de laatste titel van Serena zijn er 17 verschillende grand slam-kampioenes geweest. Ik voorspel je: dat ga je straks bij de mannen ook krijgen als Djokovic stopt. In de jaren waarin ik speelde, won Steffi Graf bijna alles. Daarna kwamen Monica Seles, Martina Hingis en de zussen Williams. Die dominantie en voorspelbaarheid werden toen als negatief ervaren. Nu wordt er geklaagd dat het damestennis geen sterren heeft. Tja. Ik vind het juist leuk: alles ligt nu even open.”

Nachtdienst

“De afgelopen twee weken ging mijn wekker vaak om 3.55 uur. Dat gaf me net genoeg tijd om klaar te zijn voor de wedstrijd die in Melbourne om 4.30 uur in de Nederlandse ochtend begon. Ik heb thuis een kleine, geluidsdichte studio, dus hoef het huis niet uit om voor Eurosport commentaar te geven. Mijn hond gaat mee het studiootje in. Hoe spannend de wedstrijden ook zijn, ze ligt heel tevreden onder het bureau en heeft nog nooit door een uitzending heen geblaft.”

“Ik geef het ruiterlijk toe: die nachtdiensten zijn niet mijn favoriet. Het is ook niet gezond voor een mens om in de nacht te werken. Maar bij Eurosport hoeft het maar bij twee grand slams per jaar, en dan zendt Ziggo Sport nog enkele masterstoernooien live uit in de nacht.”

Adrenaline

“Topsport is niet altijd leuk. Zes weken op rij in de eerste ronde verliezen en dat in je eentje op een hotelkamer verwerken, is bijvoorbeeld gewoon zwaar. Ik verwachtte toen ik stopte dat ik blij zou zijn om te zijn verlost van die stress en spanning.”

“Maar wat ik in mijn leven na het tennis het meeste mis, behalve iets doen wat ik onwijs leuk vond, is juist die adrenaline. Die enorme pieken en dalen, die zou ik gek genoeg soms wel weer terug willen. Er komt nooit meer iets zo intens als die rush van topsport.”

“Het maken van livetelevisie komt wel in de buurt. Als je in je eentje commentaar verzorgt, merkt iedereen elk foutje. En wat ook overeenkomt met vroeger: als een wedstrijd om 12 uur staat gepland, dan kun je hoofdpijn hebben of vermoeid zijn, maar je moet op dat moment gewoon presteren. Televisie heeft de spanning in mijn werk teruggebracht en biedt me de kans contact te houden met de wereld die me heeft gevormd.”

Netflix

“Mooi dat de tenniswereld daar sinds deze maand prominent te zien is. Ik vond de eerste vijf afleveringen van de docureeks interessant. De rode draad is de enorme druk waaronder de spelers moeten presteren. Goed dat daarvoor aandacht is. Toch miste ik ook bepaalde scènes, alsof de camera werd uitgezet als het echt moeilijk werd. En heel opmerkelijk: van de tien hoofdrolspelers heeft er tijdens de Australian Open niet één goed gespeeld. Dat kan bijna geen toeval zijn.”

Gelijke betaling

“De discussie daarover wordt vaak gevoerd zonder de feiten te kennen. Op de vier grand slams verdienen vrouwen en mannen nu evenveel. Daarvan zeg ik: dat zijn nu net de toernooien waar er wél verschillen zijn, omdat mannen om drie gewonnen sets spelen en vrouwen om twee. De partijen van de mannen zijn daardoor veel langer en zwaarder. Dan hoeft de betaling niet gelijk te zijn.”

“De grote scheefgroei zit in al die andere maanden. Daar krijgen vrouwen stelselmatig minder betaald, terwijl ze vaak dezelfde toernooien spelen, soms zelfs op dezelfde locatie. Dan kan het gebeuren dat een man in de eerste ronde verliest en 12.000 dollar wint en een vrouw 4000. En dan hebben ze dus allemaal om twee gewonnen sets gespeeld. Gewoon niet fair.”

Commentaar

“Over commentaar geven wordt soms makkelijk gedacht. Alsof je lekker gaat zitten kletsen over je favoriete sport. Maar er spelen veel facetten mee: je taalgebruik, stembeheersing, intonatie en uiteraard de inhoud van wat je vertelt. Toch kun je het nooit iedereen naar de zin maken. Wie van een donkere mannenstem houdt, zal mij waarschijnlijk niets vinden. Vrouwen hebben het automatisch ook iets moeilijker omdat ze van nature een hogere stem hebben. Maar ook daaraan kun je werken, natuurlijk.”

“De essentie van goed commentaar is het toevoegen van informatie aan het beeld. Dat iemand een mooie bal slaat, kun je thuis ook wel zien. Wat je moet uitleggen is waarom die slag zo moeilijk was, of waardoor een wedstrijd ineens kantelt.”

Sociaal leven

“Dat is altijd het allermoeilijkste geweest. Probeer als topsporter maar eens vriendschappen of een relatie te onderhouden als je 35 tot 40 weken van huis bent. En in mijn tijd bestond videobellen nog niet, hè? Ik heb nu een kleine vijf jaar een vriend. Maar een eigen gezin is er nooit van gekomen. Toen ik stopte met tennis was de juiste relatie er simpelweg niet. Vind ik soms best jammer, maar zo is het nu eenmaal gelopen. Mijn vriend heeft kinderen met wie ik gelukkig een leuke band heb opgebouwd. Zo zijn mijn ouders toch nog een klein beetje opa en oma.”

Vrouwen die mannen becommentariëren

“Marcella Mesker, Marriëtte Pakker en ik horen in de sportwereld bij de uitzonderingen. En alledrie verslaan we tennis. Toeval, vrees ik. In het buitenland mogen vrouwelijke commentatoren best vaak alleen de vrouwenpartijen doen. Terwijl mannen natuurlijk wel gewoon het vrouwentennis becommentariëren.”

“Met Suse van Kleef is er in Nederland gelukkig nu ook een vrouw die commentaar geeft bij het mannenvoetbal. Het verschuift dus wel, maar het gaat heel langzaam. Als een vrouw inhoudelijk sterk genoeg is, waarom zou ze dan geen grote sportwedstrijden kunnen doen?”

Rare druif

“Heb ik dat gezegd tijdens een tenniscommentaar? Dat moet over Nick Kyrgios zijn gegaan. Ik zal op dat moment ongetwijfeld iets minder beschaafds hebben gedacht, maar hebben gevonden dat ik dat op televisie niet kon uitspreken. Ik houd van taal, vind het leuk creatief te zijn met mijn formuleringen. Soms zijn die woorden wat ongebruikelijk, maar daar houd ik wel van.”

“Ik ben opgevoed met beleefdheid als een van de grondslagen. Als ik Kyrgios zie spelen, vind ik hem soms echt te ver gaan. Hij kan scheidsrechters zo naar beledigen en tegenstanders bewust uit hun spel halen. Maar ik zal in mijn commentaar niet verder gaan dan zeggen dat hij respectloos is. Of een rare druif.”

Australian Open: dames- en herenfinale, respectievelijk zaterdag en zondag om 9.30 uur op Eurosport.