Johan Remkes schuift niet aan bij het eindeloze talkshowgeweld, maar bij het chique Nieuwsuur

Waarom kijkt Lips zo graag naar Johan Remkes, het sjekkies rollende orakel uit Groningen dat er altijd bij wordt gesleept als politiek Den Haag weer eens zijn verantwoordelijkheid wenst te ontlopen?

Begin dit jaar mocht Remkes nog een onmogelijk kabinet in elkaar timmeren, deze keer trad hij aan om het stikstofprobleem op te lossen. Een eenmans-explosievenopruimingsdienst. De boerenfluisteraar van dienst.

Gisteravond zag Lips hem in het NOS Journaal. Daar stond hij in perscentrum Nieuwspoort met zijn eindrapport: Wat wel kan. Het boomlange lichaam achter een iets te kleine katheder. Roestbruine stropdas, de bril halverwege de neus. Knauwend, licht nasaal: “Ik heb niet de illusie dat dit rapport tot grote vreugde zal leid’n.”

Er trok een siddering van genot door Lips. Wie kan zo’n zin mooier uitspreken dan de grote Johan Remkes?

Hij is er de man niet naar om aan te schuiven bij het eindeloze talkshowgeweld dat het land teistert. Randstedelijke praattafels waar, aldus de ‘onafhankelijke gespreksleider’, discussies plaatsvinden waar ze in zijn geboorteplaats Zuidbroek ‘met gemengde gevoelens’ naar kijken: gaat dit over ons? Wel was hij te zien in het chique Nieuwsuur.

Presentator Mariëlle Tweebeeke: “Bent u de redder van het land?”

Mijn hemel, dacht Lips licht verbijsterd. Zou ze werkelijk een bevestigend antwoord hebben verwacht? In plaats daarvan zei hij: “Ik had het ook wel weer een beetje gehad.” Wachten op Remkes. Druk op de ketel. “Ik heb een ding in mijn loopbaan geleerd, en daar speelt ouder worden ook een rol in. Een houding van: jongens, bekijk het maar.”

“Duidelijk,” zei Tweebeeke. Duidelijk, dacht Lips. Maar de hoofdprijs van de avond ging wat hem betreft toch naar politieke duider Joost Vullings van EenVandaag: “Wat ze in Den Haag gelukkig wel kunnen is Johan Remkes bellen.”

Reageren? hanlips@parool.nl.