Direct naar artikelinhoud
Nieuws

Indiase regering is trots: suikerproductie troeft topproducent Brazilië af

De Indiase regering slaat zich op de borst: het land was afgelopen jaar de grootste suikerproducent ter wereld. Met een recordoogst van 35,9 miljoen ton laat India de traditionele topproducent Brazilië voor de tweede keer in de geschiedenis achter zich.

Een Indiase boer met een tractor vol suikerriet.Beeld REUTERS

Die overtuiging is in ieder geval het Indiase ministerie van Voedsel toegedaan, de Braziliaanse regering heeft nog geen officiële cijfers naar buiten gebracht. De bewering lijkt te kloppen. Aan het begin van het suikerjaar (van oktober tot september) valt vaak een goede schatting te maken van de opbrengst. De Braziliaanse suikerproductie verwachtte zelf dit jaar op 32 of 33 miljoen ton te blijven steken.

Volgens de Indiase regering is de herwonnen koppositie bij uitstek te danken aan de Indiase regering zelf. ‘Tijdige overheidsinterventies zijn in de afgelopen vijf jaar cruciaal geweest om de suikersector stap voor stap op te bouwen’, schrijft het ministerie in een persbericht. Triomfantelijk beweert het dat de branche in 2018 nog in financiële nood verkeerde en nu ‘zelfvoorzienend’ is.

Exportquotum

Helemaal correct is die voorstelling van zaken niet. India is altijd een zeer grote suikerproducent geweest en sloot nota bene het oogstjaar 2018-2019 als koploper af. Daarbij is in de suikermarkt een zekere bescheidenheid gepast, omdat het weer een grote rol speelt. Voor Indiase boeren is het elk jaar afwachten of de regentijd geen grote overstromingen veroorzaakt, zoals in 2018. In Brazilië valt de productie dit jaar tegen door een historische droogte in 2021.

Toch hebben de regeringen van de in 2014 aangetreden premier Narendra Modi zeker hun stempel op de markt weten te drukken. Enkele jaren geleden had India amper mogelijkheden om suiker aan het buitenland te verkopen. De eigen bevolking is immers de grootste consument van de zoetstof ter wereld.

Maar in de laatste jaren nam de regering de export zelf in handen, en moedigde zij boeren aan om de suikeroogst op te krikken door ze een minimumprijs te garanderen. Door de extra Indiase suiker op de wereldmarkt zakte de internationale prijs, en werd voor het buitenland prompt aantrekkelijker als voor het binnenland. Nu moet de overheid juist protectionistisch denken: dit jaar vond ze het nodig een (tijdelijk) exportquotum in te stellen.