Op plaatsen waar gerommeld wordt met de posities van kinderen in een gezin, ontstaat gedoe
Het leek me mooi, alle biologische en pleegkinderen in ons huis op een foto aan de muur. Ieder mocht zijn of haar mooiste portretfoto kiezen en ik plaatste ze op drie identieke planken in negen identieke lijstjes van identieke grootte. Daar had ik over nagedacht: gelijkheid waar het kan. Ik zette ze neer op volgorde van leeftijd. Dat leek me eerlijk en goed uit te leggen.
Dat daarmee onze biologische kinderen vooraan kwamen te staan was niet omdat ze belangrijker zijn. Zij zijn immers de oudsten. De vijf pleegkinderen plaatste ik er achteraan en daarmee was iedere schijn van ongelijkheid en oneerlijkheid getackeld. Over leeftijd valt tenslotte niet te twisten.
biologische werkelijkheid
En toch klopte er iets niet. Het duurde even voor ik leerde waardoor dat kwam. Het klinkt misschien vreemd als ik zeg dat zo’n rijtje foto’s onrust gaf, maar zo was het wel. Want het brengt een voelbare werkelijkheid aan het licht.
Die voelbare werkelijkheid geeft een andere waarheid aan. De waarheid dat biologische kinderen in een samengesteld gezin hun plek niet krijgen op basis van hun leeftijd, maar omdat ze biologisch zi..