Direct naar artikelinhoud
Nieuws

Mogelijk staking jeugdzorg: ‘Als niemand medewerkers wil ontlasten, doen wij dat zelf wel’

Vakbond FNV maakt zich op voor mogelijke acties binnen jeugdzorg. Vrijdagmiddag verliep het ultimatum dat de vakbond minister Weerwind had gesteld. Zou hij niet ingaan op alle eisen, waaronder 400 miljoen euro om nieuwe jeugdbeschermers aan te nemen, dan dreigden acties.

Medewerkers uit de jeugdzorg vinden dat er te weinig geld is voor hun sector, dat de werkdruk te hoog is en dat de wachtlijsten te lang zijn.Beeld ANP / ANP

Zoals het nu gaat, kan het niet langer, maakte de vakbond minister Franc Weerwind (rechtsbescherming) onlangs duidelijk. FNV eiste structureel 400 miljoen voor 5000 nieuwe jeugdbeschermers, om te zorgen dat medewerkers op een verantwoorde manier hun werk kunnen doen. Nu hebben jeugdbeschermers gemiddeld twee keer meer cliënten dan verantwoord is – reden voor de FNV om ook te hekelen dat zij individueel aansprakelijk zijn voor misstanden.

Volgens de vakbond liet eerder onderzoek zien dat een jeugdbeschermer niet meer dan acht tot negen gezinnen kan begeleiden, wil diegene op verantwoorde wijze werken. Uit de inventarisatie van FNV komt echter naar voren dat iedere voltijdsprofessional nu gemiddeld achttien gezinnen bijstaat. Daardoor zou een gevaarlijke situatie ontstaan. Het is onmogelijk om met een te hoge werkdruk kwaliteit te leveren, zo stelde de vakbond.

Mogelijk acties

Er zijn sindsdien gesprekken op het ministerie gevoerd, maar die hebben niet geleid tot het inwilligen van de eisen, voor vrijdag 17.00 uur. Een half uur voor het verstrijken van het gestelde ultimatum kwam nog wel een officiële brief van het ministerie binnen, met het verzoek acties uit te stellen, omdat er ‘een set maatregelen’ aan zit te komen. Die zal bestuurder Maaike van der Aar komende week nog wel voorleggen aan de leden, maar ze verwacht niet dat de ingezette koers daardoor verandert. “Er wordt gevraagd of we af willen wachten terwijl we al zeven jaar aan de deur rammelen omdat het zo niet meer gaat. Als niemand medewerkers wil ontlasten, gaan wij dat zelf wel doen, met acties voor onbepaalde tijd die het systeem raken.”

Uit de eerste reacties van de leden blijkt dat het verzoek van het ministerie niet in goede aarde valt, dus volgen mogelijk acties. Maar dat besluit moet nog genomen worden.

Saillant

Er is daarbij sprake van een ‘oplopende trap'. Er wordt begonnen met werkonderbrekingen, maar uiteindelijk kan er zelfs minder tijd worden vrijgemaakt voor cliënten – dat terwijl jeugdbeschermers nu al vaak tijd tekort komen voor de kinderen die ze onder hun hoede hebben.

Saillant is ook de aankondiging administratieve werkzaamheden te laten vallen. In jeugdzorg moeten uren soms tot in detail verantwoord worden aan de gemeentes, die verantwoordelijk zijn voor de inkoop van de juiste hulp voor kinderen die het moeilijk hebben. Zonder die urenverantwoording komt ook het systeem om jeugdzorg te financieren in de knel. “Met het laten vallen van administratieve werkzaamheden kom je direct aan het bekostigingssysteem. Maar we ontlasten ook medewerkers. We willen nu echt uit de ratrace waar medewerkers jarenlang in mee zijn gegaan.”

Genoeg

Van der Aar hoopt dat de acties laten voelen dat het genoeg is geweest, na bezuinigingen en een grote wijziging van het systeem, waarbij gemeenten verantwoordelijk werden voor de inkoop van jeugdzorg. Er is al vaak alarm geslagen over de deplorabele toestand waarin jeugdzorg inmiddels verkeert. Zo trok de inspectie onlangs nog aan de bel, over onvolledige dossiers en gaf een grote jeugdzorgaanbieder onlangs volmondig toe niet meer te kunnen voldoen aan wettelijke termijnen om hulp te leveren. Ondertussen jaagt de hoge werkdruk medewerkers weg naar andere werkgevers.

Van der Aar: “Ondertussen was er onlangs nog een bericht over een baby wiens armpjes in kokend water waren gestopt. Het gaat om kinderen zoals deze. Jeugdzorg is van enorme maatschappelijke waarde, maar de sector is in crisis. Het is echt code zwart, maar wie daar wat aan wil doen komt in een bestuurlijke ping pong terecht: werkgevers wijzen naar gemeenten, gemeenten naar het Rijk en het Rijk verwijst weer terug.”