Terug naar de krant

De wielerfans juichen bij de start van de Vuelta in Utrecht voor ‘thuisteam’ Jumbo-Visma

Leeslijst reportage

Wielrennen De eerste etappe van de Vuelta werd gewonnen door de Nederlandse wielerploeg Jumbo-Visma. Tot vreugde van de toeschouwers op het Jaarbeursplein, het epicentrum van de start van de Ronde van Spanje.

Leeslijst

Op het terras van de Spaghetteria op de Utrechtse Wittevrouwensingel neemt een man net een hap van zijn ravioli als er om de hoek gejuich aanzwelt. Nog kauwend op het deeg dat hij net in zijn mond heeft gestopt, staat de man snel op, net op tijd om acht mannen op fietsen op volle snelheid een haakse bocht te zien nemen. De man kijkt ze even na en gaat dan weer zitten. Tevreden spoelt hij zijn pasta met een slok rode wijn weg.

De ploegentijdrit in Utrecht, die de start van de Ronde van Spanje markeerde, had veel weg van een grote, openbare vrijdagmiddagborrel. Langs het parcours stond het weliswaar rijendik, maar het was nergens overvol. En omdat het goed mogelijk was om tijdens de race op meerdere plekken van het parcours een kijkje te nemen, wandelden veel mensen van A naar B door de stad.

Een paar uur voordat de acht renners van het Spaanse team Burgos-BH als eersten van het startpodium rolden, was er op Utrecht Centraal weinig merkbaar van het feit dat hier op deze vrijdag een grote wielerronde begon. Forenzen zochten hun weg naar huis, nergens was het kenmerkende rood van de Vuelta a España te bekennen.

Gescheiden werelden

In Hoog Catharijne, het winkelcentrum waar de renners donderdag nog doorheen fietsten als onderdeel van de ploegenpresentatie, ging het winkelende publiek, ook toen de race eenmaal was begonnen, gewoon zijn gang. En op de Neude, een van de pleinen waar een groot scherm was neergezet, waren er nog overal tafeltjes met goed zicht beschikbaar. Het aangrenzende terras van Café Le Journal zat voller.

In de Biltstraat kon het zo gebeuren dat nietsvermoedende passanten die vanuit het centrum kwamen, zo tegen het parcours van de Vuelta aanliepen. Niet iedereen was daar even blij mee. „Daar staat mijn huis”, riep een studente verontwaardigd van de andere kant van de straat, waarna ze door omstanders over de dranghekken werd geholpen.

Omdat het parcours zowel op het Jaarbeursplein begon als eindigde, was het alsof er twee gescheiden werelden waren: eentje binnen het parcours en eentje daarbuiten. Voetgangersbruggetjes of tunnels waren er niet, het publiek moest zich langs dranghekken wringen om te kunnen oversteken. Toen die hekken een paar uur voor de start dichtgingen, leidde dat tot veel frustraties.

Aangezien er nagenoeg geen beveiliging langs het parcours stond, namen veel mensen het heft in eigen handen en sprongen ze over de hekken om over te steken. Soms ging dat bijna mis: een student die met zijn fiets probeerde over te steken, werd bijna aangereden door een motoragent die om de hoek kwam. De agent moest vol in de remmen. Dat hij daarna enkel even bleef staan om te zeggen: „Niet zo handig, hè?”, tekende wel de sfeer.

‘Vamos a la playa’

Het meeste volk was te vinden op het Jaarbeursplein, het epicentrum van de eerste etappe. Hier waren de cafés al vroeg gevuld met veelal mannen in overhemden, rechtstreeks uit hun werk. Het publiek dat met de trein kwam en het station uit liep, had vanaf de trappen goed zicht op de start op links en de finish op rechts. Overal was Spaanse muziek te horen, van flamenco en muziek uit de Netflix-serie Narcos tot Vamos a la playa van Loona. De rood-gele churroskraam werd goed bezocht, al was hij niet zo populair als de Nederlandse frietkar aan de overkant.

Aan het begin van de avond was het inmiddels zo druk dat de komst van een nieuwe ploeg uitgeputte renners zich telkens ruim van tevoren aankondigde. De trappen bij het station stonden vol met publiek toen de laatste ploeg, Jumbo-Visma, in volle vaart op de finish kwam afrijden. Het ‘thuisteam’, met de Nederlanders Robert Gesink, Sam Oomen en Mike Teunissen in de gelederen, begon als favoriet aan de tijdrit en maakte die rol waar. In de laatste 500 meter reed, tot grote vreugde van de toeschouwers, Gesink naar voren en kwam hij als eerste over de streep.

Hij mocht even later op het podium de rode trui aantrekken, als eerste van het snelste team. Dat was zo van tevoren afgesproken, zei Gesink tijdens de persconferentie, en toch werd hij er even emotioneel van. „Ik had nooit meer verwacht dat dit zou gebeuren op dit punt in mijn carrière, maar het laat zien hoeveel ik voor dit team heb betekend. Dit is de mooiste manier om te laten zien hoe dankbaar ze daarvoor zijn.” Hij had het zwaar tijdens de tijdrit, vertelde Gesink, maar „de energie van al die schreeuwende mensen hebben we gebruikt om zo hard te gaan als we konden”.

De man op het terras van het pastarestaurant maakte dat allemaal niet meer mee. Nadat hij een paar keer was opgestaan om de renners te zien passeren, concentreerde hij zich op zijn eten. Even later wenkte hij de ober en stond hij op. De rekening was betaald, op naar huis.

De Nederlandse renner Robert Gesink komt als eerste over de finish namens Jumbo-Visma, winnaar van de ploegentijdrit.
Foto Sem van der Wal / ANP

Mail de redactie

Ziet u een taalfout of een feitelijke onjuistheid?

U kunt ons met dit formulier daarover informeren, dat stellen wij zeer op prijs. Berichten over andere zaken dan taalfouten of feitelijke onjuistheden worden niet gelezen.

Maximaal 120 woorden a.u.b.
Vul je naam in