Die ophef in Albergen is de ultieme afleidingsmanoeuvre voor de VVD
Door het eigen falen om fatsoenlijke opvang voor vluchtelingen te organiseren, legt de VVD nu gemeentes op om ze op te vangen. Een paar jaar na ‘Daar moet een piemel in!’ waren we daarom getuige van een volgend dieptepunt: kinderen die in Albergen langs een hotel liepen dat zal dienen als opvangplek, met een bord waarop stond ‘AZC: nee, nee, nee’. Dat was tevens de leus die ze vrolijk scandeerden.
De chef politiek van een landelijke talkshow, vast niet toevallig een voormalige VVD-medewerker, postte de beelden op Twitter: ‘Veel emotie bij Landhotel ’t Elshuys in Albergen. Mensen zijn bang dat hun manier van leven op de kop gezet wordt.’ Ik reageerde hierop: ‘Hoe is het in vredesnaam mogelijk om als chef politiek van een landelijke talkshow dit onversneden en perverse racisme te typeren als uiting van ‘veel emoties’ en ‘angst voor hun manier van leven’?
Naast de grote bijval kwam natuurlijk ook de massale razernij. Mensen die doorgaans bijna een hartstilstand krijgen bij de aanblik van volwassen, vreedzame antiracismedemonstranten, bij wie het vocabulaire rond december elk jaar beperkt blijft tot het schuimbekkend uitschreeuwen van het woord ‘Kinderfeest!’ vonden dit hartstikke normaal. Racisme? Hoe durfde ik?!
Een bord met de tekst ‘Houd Albergen schoon’ en een ander bord met het korte gedicht ‘300 asielzoekers van kleur, binnenkort in Albergen verkrachting, beroving en terreur!’ moest ik volgens mensen die meestal instemmend knikken wanneer iemand beweert dat mijn kinderen en ik het product zijn van ‘omvolking’, vooral niet zien als racisme. Dit waren slechts rotte appels. Het ging de mensen om het onevenredige aantal. Kon ik ze anders niet zelf in huis nemen, in mijn rijke, elitaire grachtengordelbubbel? Hiermee waren we weer bij de kern beland: tegen deze uitingen ageren betekent in de ogen van velen dat je spreekt vanuit de elitaire grachtengordel.
De tragiek is dat ik, door deel te nemen aan deze ophef, bijdraag aan een repetitieve dynamiek, en mij feitelijk samen met degenen die mij een wereldvreemd grachtengordeldier noemen voor het karretje laat spannen van de VVD. Want terwijl de economie het afgelopen kwartaal met 2,6 procent is gegroeid, berekende het CPB dat het aantal personen in armoede volgend jaar zal toenemen met 7,6 procent, het aantal kinderen zelfs met 9,5 procent. Mensen met middeninkomens kunnen niet meer aan een huis komen.
Ondertussen bereidt het Amerikaanse Blackstone, een club die op aanmoediging van minister van Wonen Stef Blok (VVD) sinds de vorige crisis al 800 miljoen euro aan vastgoed heeft opgekocht in Nederland, waarover ze nul euro belasting betaalden, zich voor op een daling van de huizenprijzen. Zo kunnen ze voor een koopje nog meer pakken. En de VVD zegt: ‘Komt door die asielzoekers!’
Je kunt je bijna niet aan de indruk onttrekken dat de ophef rond Albergen ze goed uitkomt. Dat dit de ultieme afleidingsmanoeuvre is, om te voorkomen dat de werkende klasse van dit land zich eindelijk eens niet uit elkaar laat spelen door opgehitste vreemdelingenhaat en collectief een vuist maakt tegen grote bedrijven en vermogenden, die de werkelijke bedreiging vormen voor ‘onze manier van leven.’ Helaas, dat zal nog even duren.
Johan Fretz is schrijver en theatermaker. Hij schrijft elke zaterdag een column voor Het Parool.