Om succes te boeken in de strijd tegen drugsgeweld hebben we niet meer tanks en Bearcats nodig en ook geen naïeve legalisering

Er zit iets dieptreurigs in het politieke debat – of beter: politieke gekijf – over het oplopende drugsgeweld in Antwerpen. De verwijten vliegen als granaten over en weer, maar geloofwaardig klinkt het allemaal niet. Of is er werkelijk een Antwerpenaar die samen met burgemeester Bart De Wever (N-VA) gelooft dat met een anders samengestelde federale regering die zogenaamde war on drugs allang gewonnen was? Is er een Antwerpenaar die zich niet herinnert dat het ook met een partijgenoot van de burgemeester op Binnenlandse Zaken (Jan Jambon) al kogels regende in Deurne en omgeving?

Omgekeerd ziet ook de openlijk geëtaleerde schadenfreude van de politieke concurrenten van meneer De Wever en de N-VA over de onveiligheid in Antwerpen er weinig eervol uit. Dit is geen Antwerps probleem, net zoals het opflakkerende drugsgeweld in Molenbeek geen exclusief Brussels is. Dat eenvoudige inzicht zou bewindslieden tot samenwerking mogen inspireren, veeleer dan tot profilering op een strijd die ze in hun eentje niet kunnen winnen.

Die strijd is alleszins complex genoeg om enige coördinatie noodzakelijk te maken. Met Operatie Sky boekte de federale politie een indrukwekkende doorbraak. Dan nog blijft het een illusie om te denken dat er op korte termijn een overwinning te behalen valt in het gevecht met criminelen, die met hun internationale netwerk, extreem geweld en peilloos diepe zakken vol geld op elk terrein bevoordeeld zijn.

Omdat de war on drugs in internationaal opzicht uitzichtloos en weinig succesvol is, gaan steeds meer stemmen op om het geweer van schouder te veranderen, en om gebruik, handel en zelfs de productie van drugs te legaliseren. Nogal wat progressieve stemmen lopen warm voor die liberaliserende gedachte.

Net zoals de war on drugs zelf lijkt evenwel ook dat idee te eenvoudig om waar te kunnen zijn. De belangrijkste functie van Antwerpen in het internationale drugsnetwerk is die van doorvoerhaven. Die functie en aantrekkingskracht verdwijnen niet door hier een klein deeltje van het parcours te legaliseren. En dus zal ook de criminaliteit en het daarmee gepaard gaande wapengeweld niet verdwijnen.

Om succes te boeken in de strijd tegen drugsgeweld hebben we niet meer tanks en ‘Bearcats’ nodig en ook geen naïeve legalisering. Operatie Sky toont wel de weg, met gerichte en gespecialiseerde politionele actie. Dat vergt investeringen in technologische expertise en in mankracht.

Daar knijpt het schoentje, want de federale gerechtelijke politie komt veel volk te kort. Extra mensen aanwerven is makkelijker gezegd dan gedaan in een budgettaire context die weinig frivoliteiten toelaat, en op een moment dat er ook op de private arbeidsmarkt krapte heerst.

En dan komt het toch weer neer op coördinatie en samenwerking. Want wat alleszins níét helpt om gewilde profielen aan te trekken voor belangrijke opdrachten in de strijd tegen drugscriminaliteit, is de verwachting dat ze, zodra ze in dienst zijn, ook nog eens terecht gaan komen in een kruisvuur van politieke rivaliteit.