Het format van ‘De Klas’ van de Belgen zou hier ook mooi zijn
Al zappend viel ik in het programma De Klas op de Belgische zender Eén, en ontdekte iets bijzonders. De Vlamingen durven nog met een normaal thema te komen en dat met een normale klas te bespreken.
Als bekende Nederlanders vertellen over hun passie, is dat ofwel in Matthijs van Nieuwkerks Summerschool (BNNVara) met een bij voorbaat geïnteresseerd publiek, ofwel in Dream School (NTR) met een probleemklas. De vakinhoud komt er dan bekaaid af. Een klas met pubers: dat is vragen om problemen, lijken wij te denken.
Vlamingen zijn nu eenmaal minder brutaal en anti-autoritair. Bekende Belgen komen in De Klas praten met een vijfde middelbare schoolklas over een thema dat hen beroert. Cabaretier Philippe Geubels over humor, anderen over geweld (is het erger dan vroeger?), expressie via mode of de kracht van liefde. Donderdag kwam televisiepresentator Sven De Leijer van Hotel Römantiek, datingprogramma voor 65-plussers, met het thema ouderdom.
Aantrek van vrouwen in de zeventig
De Leijer was gek op zijn opa geweest, had zijn vader jong verloren en voelt genegenheid voor ouderen. “Ik heb ook aantrek van vrouwen in de zeventig”, zegt de Vlaming guitig. “Sinds Hotel Römantiek is al mijn schrik van ouder worden weg. Ik heb er zelfs zin in.”
De leerlingen trokken hun wenkbrauwen op. Ze zijn bang voor de aftakeling, vertelde vooral freerunner Bram. Op filmpjes zie je hem tegen gevels op klimmen. Zo fit zal hij niet blijven, nee. Maar dat is het geheim van leeftijd: je perspectief groeit met je mee.
Zo ontspon zich een gesprek over de voordelen van oud worden, en over wat ze van hun grootouders hadden geleerd. Opa en/of oma hebben tijd, hoeven niets meer te bereiken. Leren hen altijd eerlijk te zijn. Recepten koken. Vogelhuisjes maken. Op filmpjes dansten pubers met hun opa of trokken gekke gezichten met oma. De Syrische Amina heeft al vijf jaar geen contact meer met haar familie in Syrië – verdrietig.
Terug naar haar land in een kist
Bij Sunny, van Pakistaanse afkomst, woont zijn oude oma juist in huis. “Ze noemt mij haar boyfriend”, grapt hij. Zijn oma vraagt of Sunny’s ouders haar terugbrengen naar haar land voor ze in een kist terug moet – wat die steeds uitstellen. Op een filmpje geeft oma hem een stevige, liefdevolle gezichtsmassage. Uit de bijdragen van de pubers blijkt een innig contact tussen de generaties.
Bij het onderwerp vergrijzing schrikken ze toch: dat straks niet vier, maar twee Belgen een pensioengerechtigde moeten onderhouden. Ze komen met lekker puberaal abstracte oplossingen als een maximumleeftijd. ‘Met tachtig jaar is het genoeg geweest.’ Over euthanasie zegt Sunny: “Als je zo nodig dood wilt, prop je dan vol met kebab, alcohol, drugs, en ga dood op een leuke manier.”
De pubers praten vrijuit, en geven deels ook stem aan de opinies die ze thuis om zich heen horen. Het programma-motto ‘Een blik op de wereld vanuit de klas’ werkt twee kanten op: de klas vormt het publiek, maar vormt zelf ook een wereld.
Sven De Leijer geniet, en haalt twee oudjes van Hotel Römantiek de klas in. Het beste van ouderdom: dat je van dag tot dag leeft en die echt beleeft, zeggen ze. Seks? Niet dagelijks meer, maar halfmaandelijks en nog net zo goed als vroeger, zegt Albert. “Van mij mag er nog tachtig jaar bij.”
De klas voelt iets van opluchting. Zo’n les zou ik Nederlandse leerlingen ook wel gunnen.
Vijf keer per week schrijven Renate van der Bas en Maaike Bos columns over televisie.