Opinie: ‘Dierenmishandeling is overal, kijk naar hoe we met duiven omgaan’

Een paar weken geleden zat ik op een bankje op Plaça de la Virreina in Barcelona en viel mijn oog op een groepje duiven dat langs hupte. Vervolgens observeerde ik voor 45 minuten het samenspel tussen passerende mensen en duiven. Het drong tot me door dat deze relatie erg symbolisch is voor hoe slecht de mens in het algemeen met dieren omgaat, en vooral voor hoe normaal we dit vinden.

Het kwaad was al vroeg geschied. Voor minimaal twintig minuten rende een bezwete kleuter achter een drietal duiven aan in een poging ze een schop te verkopen. Wanneer een duif landde kwam het kind er sprintend op af en eenmaal bij het dier aangekomen slingerde het rechterbeen met kracht van achter naar voor. De duif haastte zich rennend en vliegend weg. Voor veel mensen is dit een plezierig en onschuldig tafereel om te aanschouwen, maar hier klopt iets niet. Waarom accepteren we zulke gewelddadige pogingen van kinderen wel richting duiven maar absoluut niet richting mensen?

Zo belanden we bij de volwassenen die over het Spaanse stadsplein raasden en dwars door de duiven heen liepen alsof ze niet bestaan. Een duif met een vers verbrijzeld pootje kreeg in het beste scenario een medelijdende blik van een seconde. Wat heeft het ook voor nut om het beest te helpen, denken we dan. Als het echter om een hond of kat zou gaan zou de hele buurt van hot naar her rennen voor hulp.

Desalniettemin vallen duiven niet onder onze categorie ongedierte; ze mogen er best zijn, maar wel onder voorwaarde dat we er zo min mogelijk van merken. Daarnaast schikken ze zich maar aan onze volgebouwde en betegelde leefomgeving, onze hoekige architectuur, aan de met stekels bedekte balken op treinstations. Duiven eten onze zooi, onze met plastic doordrongen restjes, de kruimels die uit onze mond vallen terwijl we bellend van afspraak naar afspraak rennen.

Hoedjes

Af en toe is het echter best plezierig zo’n duif. Het geeft die artistieke Instagramstory van de stad net wat meer levendigheid en dynamiek. Op de Dam belichamen de zwermen duiven een live en gratis spektakel. 

Plus, sinds enkele dagen gaan er foto’s en filmpjes rond van duiven die gekleurde hoedjes met superlijm op hun hoofd gefixeerd hebben. Mensen merken een duif dan ineens wél als levend individu op en kunnen er, na wat foto’s te maken, ook nog eens goed om lachen. Stichting Stadsduiven Hulp Nederland meldt dat zowel het laten zitten als het verwijderen van de lijm veel pijn en langdurige schade aanricht voor het beestje, met als mogelijk gevolg de dood. Maar het is de lol waard, toch?

Rochelle Villani, Amsterdam