Tussen de stofwolken op De Parade: ‘Hè, hè, lekker dat het eindelijk geen 57 graden meer is’

Ja hoor, hij is er weer. Natúúrlijk is hij er weer. De Parade is vanouds niet compleet zonder de zweefmolen, het draaiend middelpunt van het festival. En nog altijd is er dezelfde baas van het spul. Geroutineerd neemt hij de kaartjes in ontvangst van degenen die hebben plaatsgenomen in de zitjes, al even geroutineerd geeft hij even later tijdens de rit aan elk zitje een ruk waardoor ze wild heen en weer slingeren. Zweven is leven, is hier al vele jaren het bedrijfsmotto.

Het is deze zaterdag van het openingsweekend rustiger op De Parade dan tijdens een reguliere zaterdag, waar het hete weer natuurlijk alles mee van doen heeft. Evengoed zit de zweefmolen bij elke rit vol. Aan een van de biertafels rond de zweefmolen – best seats in the house – waagt  een groep van vrienden die best eens in het bedrijfsleven zouden kunnen werken zich aan een berekening van wat er met de zweefmolen wordt verdiend.

Na een heleboel gepiel op de calculator komen ze voor ruim drie weken Amsterdam uit op een klinkende omzet. “En eerder deze zomer stond De Parade ook al in Eindhoven, Den Haag en Utrecht, hè?’ Nogmaals wordt de telefoon getrokken. Ja, is een behoorlijke omzet, alles bij elkaar. De realist van het gezelschap: “Maar die man heeft ook zijn kosten, hè. Die zal behoorlijk wat stageld moeten betalen.”

Heerlijk grof

Op reizend theaterfestival De Parade is iedereen verantwoordelijk voor zijn eigen nering. Die zweefmolenman, maar zeker ook alle toneelspelers, grappenmakers en muzikanten die in de tenten optreden. Nieuw is wel dat het festival dit jaar voor het eerst in de geschiedenis een kleine subsidie krijgt. Het geld wordt aangewend om deelnemende jonge theatermakers na twee jaar corona-ellende wat meer zekerheid te bieden.

Geen idee of ze ook profiteren van die subsidieregeling, maar de leden van het gelegenheidsgezelschap 155 en Magic Tom & Yuri zijn jong. Maar dan wel weer oud genoeg om achterom te kunnen kijken naar een jeugd aan het begin van de jaren nul. De voorstelling Alto is een hilarische, grotendeels gedanste ode aan de subculturen van die tijd. Lijfelijk, maf en heerlijk grof. Plaats van handeling: jongerencentrum Kliko ergens op het platteland.

“Hoe heet jij,” wil een van de spelers van iemand in het publiek weten. “Herman,” is het antwoord. Vervolgens komen de spelers telkens terug op Herman, die net als zij een ware alto zou zijn die precies doet waar hij zin in heeft. “Respect, man.” Er is zelfs een lied voor hem. Wat niet iedereen door heeft, is dat die Herman ergens op een van de eerste rijen Herman van der Zandt is, de tv-presentator.

Stofwolken

De Parade bezoeken is ook heel veel rondjes lopen door het Martin Luther Kingpark (het park waarvan je je bij elke Parade voorneemt er ook eens onder normale omstandigheden een kijkje te gaan nemen, maar wat er dan nooit van komt). De Parade is ook  eten en drinken natuurlijk. Voor een glas wijn zit je al snel boven de 5 euro (belachelijk, vindt de aardige jongen die ons inschenkt), maar voor het eten worden heel redelijke prijzen gevraagd, zeker voor Amsterdamse begrippen.

Met al die slenterende mensen vormen zich boven de paden op het kurkdroge terrein complete stofwolken. Pas als de avond valt, neemt de temperatuur af. Of zoals Kiki Schippers  het zegt: ‘Hè, hè, lekker dat het eindelijk geen 57 graden meer is.” De zangeres en cabaretière werd in deze krant de Koningin van de Parade 2022 genoemd. En als Het Parool zoiets zegt, dan is dat waar natuurlijk.

Ze treedt op in de grootste tent van het festival. Passend, want alles is groot aan haar: haar fysiek, haar persoonlijkheid, haar band (negen man/vrouw sterk) en vooral haar stem. In een wervelend half uur zingt ze over een alles en iedereen kopiërende papegaai, vervuiler Tata en – echt – quantummechanica. Grappen maakt ze ook. “Zijn er vanavond boeren in de zaal?” Zowaar, er gaat in Amsterdam een vinger omhoog. “Nou, dit is dus cultuur.”

Tombola

Een echte aanrader is ook De Grote Actualiteiten Tombola, waarin actrice Randy Fokke (u kent haar als de bedrijfsleidster uit de AH-commercials) de volkse kapster Mandy speelt en Margôt Ros (vooral bekend van Toren C) haar kakkineuze en intellectuele klant Willemijn. Uit de tombola wordt om de zoveel tijd een papiertje getrokken met daarop een onderwerp uit de actualiteit, waarover de dames dan samen praten.

Nou ja, praten, ze lullen vooral volkomen langs elkaar heen, allebei in heerlijk vet aangezette accenten. Geïmproviseerd wordt er ook. Als het publiek een onderwerp mag aandragen, komen ook hier de boeren ter sprake. Het wordt verstaan als hoeren, waarna de kapster en de kakmadam een bizar gesprek over hoerenprotesten voeren. Het is héél grappig, maar vooral ook knap hoe alles zo improviserend nog op zijn plaats valt ook. Het lijkt wel jazz.

De Parade staat tot en met 28 augustus in het Martin Luther Kingpark.