Tiesj Benoot na zijn zware val: ‘Het motiveert mij om nog sterker terug te keren’

Het was schrikken toen je maandag na een zware val werd afgevoerd naar een ziekenhuis in Italië. Wat is er allemaal gebeurd?

“Het was mijn eerste dag op hoogtestage in Livigno. Zaterdag was ik in Nederland naar het trouwfeest van Mike Teunissen (ploegmaat bij Jumbo-Visma, red.) geweest, zondag ben ik naar Italië gereden en maandag wilde ik een kort ritje maken. Het is nog korter geworden dan gepland. In een lange rechte afdaling ben ik gebotst tegen een auto die een parking van een winkel uitreed zonder op te letten. Omdat ik verwachtte dat de auto mij had gezien, heb ik amper geremd. Achteraf heb ik op Strava gezien dat ik op het moment van de val 67 kilometer per uur reed. Het was een zware klap. De deur van de wagen was ingedeukt, de zijspiegel lag eraf en de ruiten waren gebroken.”

Bij jou is de schade ook niet min: een gebroken nekwervel.

“Meteen na de val ben ik vijftien minuten buiten bewustzijn geweest. Toen ik wakker werd, lag ik naast de wagen. Mijn fiets heeft niet veel schade, enkel het zadel lag eraf, dus ik heb de klap bijna volledig opgevangen met mijn lichaam.

“Het deed veel pijn, maar toen ik wakker werd kon ik meteen mijn handen en voeten bewegen. Dat was een opluchting. De hulpdiensten hebben mij ook een shot morfine toegediend en nadien ben ik met een traumahelikopter afgevoerd naar het ziekenhuis van Sandalo, waar een breukje in mijn tweede nekwervel is gevonden. Een delicate blessure, gelukkig zijn er geen zenuwen geraakt.

“Ik heb eigenlijk veel geluk gehad. Uit de echo’s blijkt dat ik weinig inwendige bloedingen heb en dat er geen organen zijn geraakt. Mijn ribben zijn wel gekneusd, en ook mijn elleboog en knie zijn gehecht omdat er glasscherven in zaten, maar eigenlijk mag ik blij zijn dat de schade dit is.”

Wat houdt zo’n gebroken nekwervel in?

“Ik moet veertig dagen een nekbrace dragen. Het is een breuk die conservatief moet genezen en dat duurt zo’n zes weken, althans dat was de diagnose in het ziekenhuis van Sandalo. Geen ideale keuze. In mijn kamer, die ik moest delen met een andere jongen, was het meer dan dertig graden en niemand van het personeel sprak deftig Engels. Het waren middeleeuwse toestanden. Ze zijn er ook niet in geslaagd om de CT-scan door te sturen naar de ploegarts en de dokters in België. Zij hebben wel met de neurochirurg kunnen bellen en voor zover ze konden begrijpen is de breuk te genezen. Ik ga wel nog eens langs bij dokter Toon Claes in Herentals voor een tweede diagnose.”

Grotere of blijvende schade is dus niet volledig uitgesloten?

“Ik ga ervan uit van niet. Het komt erop aan die breuk goed te verzorgen en niet nonchalant om te springen met de nekbrace. Ik ben nog maar 28 jaar. Ik hoop dat mijn lichaam goed kan herstellen en ik tegen volgend voorjaar weer helemaal de oude ben.”

De verhalen van collega’s die hun rug breken en daar blijvende schade van hebben zijn jou ook wel bekend.

“Dat klopt, maar journalist Hans Vandeweghe stuurde mij een bericht dat Lance Armstrong en Alejandro Valverde ook eens hun nekwervel hebben gebroken. Zij zijn er allebei beter uitgekomen.”

Heb je de chauffeur nog gehoord?

“Neen, maar Fien (zijn partner, red.) vertelde me dat hij toch redelijk in shock was en de schuld op zich nam. Hij heeft zich ook geëxcuseerd.”

Je seizoen is wel afgelopen.

“Sowieso. Eenmaal de nekbrace eraf mag, is het al half september en zal ik veel naar de kinesist moeten gaan om die nek weer los te krijgen. Ik hoop opnieuw te trainen rond half oktober als dit seizoen erop zit. In die zin is het wel goed dat ik mij niet moet opjagen. Ik kan mijn tijd nemen. Liever een weekje te veel in de zetel zitten dan een weekje te weinig.”

En vanuit de zetel toekijken hoe jouw collega’s wel nog kunnen koersen?

“Dat zal pijn doen. Ik was zeer goed uit de Tour gekomen en was ervan overtuigd dat ik die topvorm nog kon rekken tot oktober. Ik keek enorm uit naar het WK in Australië. Jammer dat ik die ervaring mis, maar het zou nog frustrerender zijn geweest indien ik dit jaar nog niets had bewezen. Mijn seizoen mag er zijn. Ik heb een mooie Tour gereden en stond drie keer op het podium van een eendagskoers van WorldTour-niveau. Ondanks deze vervelende situatie ben ik op dit moment meer tevreden dan vorig jaar na een volledig seizoen.”

Je hebt geen mentale of slachtofferhulp nodig om dit te verwerken?

“Ik wil niet te veel doemdenken. Het is kut, maar het motiveert mij om nog sterker terug te keren. Ik heb nu tijd om aan dingen te werken waar ik anders geen tijd voor heb.”

Is er iets waarmee je je zinnen wat kunt verzetten?

“Zes weken gewoon in bed liggen, dat zie ik niet zitten. Ik hoop dat ik over enkele dagen al wat kan wandelen met de hond. Ik ben ook van plan om aan mijn thesis te werken, maar ik moet nog bekijken of ik daar de eerste dagen toe in staat ben met die nekbrace.”

Wat is het onderwerp van de thesis?

“Een precieze titel heb ik nog niet, maar ik wil onderzoeken of jonge profrenners nu sneller aan de top staan dan vroeger. Ik heb al een literatuurstudie gedaan en heb de database van CQ-ranking gekregen. Via statistieken zal ik aantonen of ontkrachten of het klopt dat jonge renners sneller grote koersen winnen dan in de voorbije decennia.”