Tuinieren in de Harmoniehof werkt verbindend: ‘Vrijwilligers sluiten hier nieuwe vriendschappen’
De tuin van de Harmoniehof, in Oud-Zuid, werd lange tijd verwaarloosd. Evelien Jansen (57) knapte hem op en onderhoudt hem, al tien jaar, met een trouwe groep vrijwilligers.
U fietste soms langs een mooie, maar verwaarloosde tuin.
“En op een gegeven moment bedacht ik dat ik die tuin wel eens onder handen wilde nemen. Ik raakte in contact met de Samenwerking, de woningcorporatie waar de huizen aan de Harmoniehof van zijn, en met het stadsdeel. Mijn toenmalige werkgever, de Hortus, wilde me wel een tijd detacheren. Zo is het begonnen.”
En dat is inmiddels tien jaar geleden.
“Dat was in mei 2012, ja. Na een paar maanden zou ik weer weggaan en de tuin overdragen aan de groep vrijwilligers die ik had verzameld, maar het ging zo goed en het was zo leuk, dat ik met behulp van een gemeentesubsidie kon blijven om de groep te begeleiden. De meeste buurtinitiatieven sneuvelen toch na een tijdje, maar onze groep gaat nog steeds als een speer.”
Hoe komt dat denkt u?
“Ik denk deels door de professionele begeleiding die ik bied. Ik ben hovenier en kan de vrijwilligers voorzien van de juiste knowhow, en wat richting geven aan het gezamenlijke project. Bovendien hebben we een fantastische gastvrouw, Puck. Op woensdagochtend werken we in de tuin en dan gaan we bij haar op de stoep koffie drinken in de pauze. Puck zorgt goed voor ons. In de herfst heeft ze zelfs dekentjes en warme kruiken voor onze verkleumde benen.”
Wat ontzettend gezellig.
“Dat is het zeker. Het buurtje om de Harmoniehof is een beetje een dorp, en de tuin speelt daar ook zeker een verbindende rol in. Vrijwilligers sluiten hier nieuwe vriendschappen, en ook buiten het werken in de tuin doen we leuke dingen samen. Ik woon zelf in de Transvaalbuurt, maar ik ben vergroeid geraakt met dit stukje van de stad. Ik zie alles. Mensen die hier komen wonen, mensen die scheiden en vertrekken, de dame die altijd een rondje liep met haar kat Splifje. Ik maak deel uit van het leven hier, en de tuin maakt dan weer een groot deel uit van mijn leven. Zelfs thuis in mijn slaapkamer kweek ik de eenjarigen op die hier in de grond gaan.”