O ja, Boer zoekt vrouw gaat over boeren. Je zou het bijna vergeten
Caroline van der Plas van de BoerBurgerBeweging-partij mag dan afgehaakt zijn bij Boer zoekt vrouw (KRO-NCRV), omdat er geen gewone varkensboer of eentje met zo’n hal vol kippen meer in beeld komt. Maar dit programma gaat bijna niet over de boeren zelf. Het gaat om wat er allemaal tussen de regels gebeurt.
En er gebeurde véél. Zeven van de tien boeren, ook vijf van de webserie, kwamen op de terugkomdag zondag aanzetten met een vrouw of een man aan de hand. Maud en Evert nog samen, wat goed! Van zo’n introverte man zou je verwachten dat de kirrende vrouw die steeds zijn handen pakt en constateert dat hij gespannen is, hem op de zenuwen werkt. Nee, hij heft zijn hoofd meer op, kijkt meer aanwezig uit zijn ogen en bloeit op door haar energie. Hij ‘houdt al van haar’, heeft-ie gezegd. Toe maar.
“Ik draag alleen nog maar overalls”, glom Maud dan ook. De ster van het seizoen (‘Geef die vrouw een eigen reallifesoap’, roepen mensen op Twitter) had van haar zus wat kleren geleend voor de reünie. De bekakt articulerende, ‘bloedeerlijk’ communicerende, natuurseintjes opvangende Maud had het erf en de armen van Evert nauwelijks meer verlaten.
De meest onbezorgde verliefdheid lijkt te bloeien tussen de Friese boer Jouke en de Brabantse Karlijn. Op citytrip in Kopenhagen broeiden hun blikken de sauna uit, ook weleens fijn. Niet dat gestuntel en gedraai. Ook de oudere Hans en Annette weten al wat liefde is, en zijn simpelweg gelukkig om tegen elkaar aan te kunnen liggen. Zoals Hans uitlegde aan de jonge schapenboerin Janine met haar Sander: “Jij hebt bindingsangst. Ik zag het meteen al aan je. Maar in de logeerweek verstonden jullie elkaar zonder iets te hoeven zeggen. Dat is het.” Ze moest erkennen dat dat zeldzaam was, maar had nu eenmaal paniekmomenten. En Sander haar maar troosten.
De pijler onder het programma
Een verbrokkeld zelfvertrouwen, een laag zelfbeeld; dat is ongezegd een grote pijler onder het programma. De boeren hebben al geen neutraal vertrekpunt, omdat ze van toekomstige partners vragen hun eigen leven op te geven voor de boerderij. Dat blijkt niet de grootste hobbel. De grootste drempel vormen zij zelf. En dan denk ik vooral: Rob.
Die man werpt zich naar voren, omdat-ie eigenlijk bang is voor afwijzing. In het reuzenrad is zijn blik een zuignap. “Zolang ik jou heb, bestaat mijn hoogtevrees niet meer”, zegt hij, en Wendy kijkt weg. Lopen ze in de 250 kilometer wijn- en champagnekelders onder Reims met 1,4 miljard flessen van soms een eeuw oud, heeft hij alleen oog voor een hart dat in de muur is gekerfd. Foto! Alsof haar vastleggen helpt om haar vast te leggen. “Wendy is nog ongrijpbaar voor mij, en dat vind ik uitdagend”, zegt hij.
Wendy heeft door dat hij de hele hand pakt, dus geeft ze hem een vingerkootje. Als hij in het park True Colours van Cyndi Lauper voor haar zingt – trillend, vals en zo hardnekkig goedbedoeld – komt haar traan niet uit ontroering maar uit wroeging dat ze hem liefde gunt, die zij niet voelt. Ook lullig, zij wilde hem al eerder niet helemaal, maar is zo’n type dat in de logeerweek niet wil verliezen, kletsen Marc-Marie Huijbregts en Aaf Brandt Corstius in hun podcast Marc-Marie en Aaf vinden iets. “Dat betekent dat je overblijft met die boer.” O ja, een boer. Je zou het bijna vergeten.
Vijf keer per week schrijven Renate van der Bas en Maaike Bos columns over televisie.