Direct naar artikelinhoud
GetuigenissenSociaal woonbeleid

‘Voorstellen als dit komen uit de mond van iemand die 10.000 euro per maand verdient’: sociale huurders aan het woord

‘Voorstellen als dit komen uit de mond van iemand die 10.000 euro per maand verdient’: sociale huurders aan het woord
Beeld DM

Het sociaal woonbeleid is een hot politiek topic dezer dagen. Open Vld wil het recht om een sociale woning te huren beperken tot negen jaar voor wie arbeidsgeschikt is. En eerder raakte bekend dat Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) een half miljard uit het budget voor sociale woningen naar de privé wil doorsluizen. Drie sociale huurders reageren. 

Natacha Battello (34) uit Genk: ‘Het is zeker geen winnend lotje uit de loterij’

“Vroeger woonde ik in een privéwoning, en ik heb ook altijd gewerkt. Maar ik werd ziek en werd toen invalide. Ik kon de huurwoning van zo’n 800 euro per maand niet meer betalen, en dat bedrag was zonder elektriciteitsfacturen en andere vaste kosten erbij. Ik was toen ook alleenstaande mama. Ik schreef me in om in een sociale woning te kunnen leven, en ik kreeg vrij snel, na drie maanden al, een appartementje in de Genkse wijk Kolderbos.”

Natacha Battello.Beeld Tim Dirven

“Ik was dus heel blij dat ik iets gevonden had. Maar de sociale woning waar ik heen ging was problematisch: er was schimmel, vocht, lawaaioverlast en de deuren vielen uit elkaar. Er waren ook oude zekeringkasten. Kortom: bijna alles was kapot.”

“Ik had geen keuze, ik moest het huis nemen. Na zeven jaar wachten zit ik nu gelukkig al twee maanden in een deftige sociale woning. Het is ook niet zo dat ik in een sociale woning wil wonen. Ik hoor sommige politici zeggen dat een sociale woning een ‘winnend lot uit de loterij’ is, maar dat is het totaal niet. Ik betaal nog steeds 600 euro per maand: als je werkt en in een sociale woning leeft, betaal je ook naargelang hoeveel je verdient.”

“Ik ontvang nu 1.000 euro per maand, en mijn man is nu tijdelijk werkloos door de coronacrisis. Met een huur van 600 euro per maand kan je helemaal niets sparen. Politici moeten eens een maand of twee in een sociale woning wonen. Eens horen of ze dan nog vinden dat dit een ‘win for life’ is.”

Dita Toska (25) uit Strombeek-Bever: ‘Het lijkt alsof we profiteurs zijn’

“Ik ben een kind van Kosovaarse ouders die de oorlog zijn ontvlucht. Mijn mama heeft een doktersdiploma gehaald, maar dat diploma is in België niets waard. Mijn vader heeft een diploma economie maar werkt hier als vrachtwagenchauffeur. Ikzelf ben student en we wonen met het gezin in een sociale woning.”

Dita ToskaBeeld Tim Dirven

“Ik heb de indruk dat politici de sociale woonmarkt als een vorm van liefdadigheid zien, en niet als een verankering van het recht op wonen. Deze uitspraken en voorstellen zorgen voor het stigmatiseren van sociale huurders: het lijkt wel alsof we profiteurs zijn.”

“Men vergeet dat heel wat mensen, inclusief mijn ouders, zich hele dagen kapot werken om rond te komen. Niet om in luxe te leven, maar om een menswaardig bestaan te leven. Ik vermoed trouwens dat er heel wat misverstanden zijn over hoe het systeem van sociale woningen in elkaar zit. Zo zijn sociale woningen niet gratis: er wordt huur betaald, en dat wordt berekend op het inkomen van de huurders, om dan nog een klein beetje geld over te hebben om net rond te komen.”

“Iedereen die arbeidsgeschikt is dan nog eens na negen jaar uit de sociale woning willen zetten is fout: op die manier gaan ze mensen nog meer in de armoede duwen. Zulke voorstellen komen uit de mond van iemand (Bart Somers, SA) die volgens mij rond de 10.000 euro per maand verdient.”

“Bovendien zien we nu al mensen met twee vrij goede inkomens die het al moeilijk vinden om een huurwoning te vinden. Straks moeten sociale huurders gaan concurreren met deze groep huurders. Dat is gewoon onmogelijk.”

Sarah Eggermont (27) uit Wondelgem: ‘Niet iedereen heeft dezelfde startpositie’

“Ik woon met mijn kindjes in een sociale woning en ik werd behoorlijk boos van die politieke voorstellen. Als je in een sociale woning leeft, ben je daar niet trots op. Wij worden sowieso al gestigmatiseerd. Deze voorstellen kaderen volgens mij in het individueel schuldmodel: het discours dat mensen ‘kansen moeten grijpen’.  Dat is voor mensen in armoede niet altijd evident omdat er sprake is van een ongelijke startpositie en er veel drempels zijn. Mensen hebben bijvoorbeeld niet altijd de financiële middelen om uit de armoede te geraken.”

Sarah EggermontBeeld Tim Dirven

“Dat deze voorstellen en visies zijn doorgedrongen in de sociale sector, vind ik erg problematisch. Het zorgt ervoor dat structurele problemen geïndividualiseerd worden, waardoor ze mensen nog dieper in de armoede stoppen. Ikzelf heb geen reserve voor grote onkosten, ik kan dus ook niet veel sparen om te investeren in een andere woning.”

“Er is al een grote onderklasse, veel mensen leven in armoede. Ook bij ons in Gent. Wonen is een basisrecht, maar de overheid maakt er voor sociale huurders een gunst van. Die verschuiving van recht naar gunst is problematisch. Veel mensen in sociale woningen hebben bijvoorbeeld gezondheidsproblemen, of zitten in schuldbemiddeling of zijn alleenstaanden. Die mensen worden bijna allemaal gediscrimineerd op de woningmarkt.”

“Dit is gewoon een heksenjacht op mensen. Niet iedereen heeft dezelfde startpositie of kansen. Er is zoveel wetenschappelijk onderzoek voorhanden omtrent deze problematiek, maar politici grijpen deze expertise niet aan om voorstellen te doen. Waarom wordt er niet geluisterd naar experts?”