Plasschaert pakt alsnog goud na sterke inhaaljacht: ‘Dat geeft vertrouwen voor de Spelen in 2024'

Eigenlijk was het geen uitgemaakte zaak dat Emma Plasschaert in Oman zou aantreden. Evi Van Acker, sinds 1 juli de nieuwe hoofdcoach bij Watersport Vlaanderen, had geopperd dat het misschien beter zou zijn om na de Spelen een kleine break in te lassen, kwestie van alles te laten bezinken. Plasschaert greep in augustus net naast een olympische medaille in Japan. 

Van Acker: “Emma zei meteen: ‘Neenee, het gaat wel.’ Maar in de weken erna moest ze toch toegeven dat ze moe was na zulke intense Spelen. Samen met haar verloofde Matt, die drie maanden in België was, kon ze de batterijen weer opladen.”

Dat de 28-jarige Oostendse, tweede op de wereldranking in de Laser Radiaal-klasse, toch meedeed in Al Mussanah had met haar olympische evaluatie te maken. “De analyse die we samen met haar trainer Mark Littlejohn maakten was: ze is wereldtop wanneer de windsnelheid tien knopen of meer bedraagt, maar heeft het lastig bij een lichte wind. Het is belangrijk dat Emma allround is, zodat het niet uitmaakt hoe hard de wind waait. Oman was voor haar uitdagend. Er stond echt niet veel wind, het was lang wachten op het water, in de warmte, de omstandigheden waren onvoorspelbaar. Uit dat goud kan ze nu veel vertrouwen tanken. De weg naar Parijs 2024, of eigenlijk Marseille want dat is waar ze over drie jaar zeilen, is goed ingezet.”

Gelijke punten

Dagelijks stonden er twee regatta’s op het programma en er werd in tegenstelling tot op de Spelen geen medaillerace gevaren. Het WK zou aanvankelijk deze zomer in het Amerikaanse Houston plaatsvinden maar werd geannuleerd. 

Gisteren in de tiende en elfde regatta maakte Plasschaert het verschil in de ILCA 6, de nieuwe benaming voor de categorie waarin ze uitkomt. Ze begon aan de dag als vijfde in de tussenstand, op 28 punten van leider en olympisch kampioen Anne-Marie Rindom en op 27 punten van Agata Barwinska. Terwijl haar concurrenten faalden, zeilde Plasschaert naar een zevende en derde plek. Zo finishte ze met 71 punten, evenveel als de Poolse Barwinska. Maar omdat de minste twee (en geschrapte) resultaten in het voordeel van Plasschaert waren, greep zij de wereldtitel. De Litouwse Viktorija Andrulyte vervolledigde het podium met 73 punten. De Nederlandse Marit Bouwmeester, viervoudig wereldkampioen en titelhouder, was afwezig.

Drie jaar terug, in het Deense Aarhus, stond Plasschaert al eens met WK-goud om de hals. Voorts staan er twee bronzen EK-medailles op haar palmares. “We zijn allemaal trots op Emma en het hele team”, sprak Van Acker nog. “Het was knokken tot de allerlaatste race en ze heeft een ongelooflijke remonte ingezet en knap afgerond.”

Of dat de pil van Tokio wat verguld? Van Acker: “Wij waren tevreden met haar vierde plek op de Spelen. Oké, Emma won WK-goud in 2018 en het olympische testevent in 2019, maar je moet toegeven dat haar resultaten in 2020 wat minder waren. Ze ging er daarom niet van uit dat ze zomaar op het podium zou staan op de Spelen. Ze was zelf ook best terughoudend in haar pronostiek vooraf. Daarom denk ik dat Emma er het maximum heeft uitgehaald. De buitenwereld zal misschien vinden dat ze faalde, maar ik heb dat idee niet. Emma heeft nu olympische ervaring opgedaan en over drie jaar gaat ze resoluut voor een medaille.”

De andere Belgische vertegenwoordiger, de achttienjarige Eline Vestraelen, toonde dit WK een gestage vooruitgang. Vestraelen, die 73ste op de wereldranglijst staat en slechts als 56ste volgde na de eerste dag, eindigde uiteindelijk op de 31ste plaats. Zij zeilde op de slotdag naar een dertiende en 23ste plaats.