Leon Verdonschot

‘VVD’ers klagen weleens dat ze tegenwoordig overal de schuld van krijgen’

Open brief van Leon Verdonschot aan waarnemend fractievoorzitter van de VVD Sophie Hermans. 'U vertelt het of het hier een tragische natuurramp betreft, of een ongelukkig toeval. Maar dat sommige dingen niet zo vanzelfsprekend meer zijn, dat komt door beleid.'

Leon Verdonschot

Beste Sophie Hermans,

U bent waarnemend fractievoorzitter van de VVD. Bij de Algemene Beschouwingen voerde u uw belangrijkste debat tot nu toe. Het was een fascinerend debat, omdat we eigenlijk geen regering meer hebben, dus de Tweede Kamer heeft opeens veel meer te zeggen. Er is veel geklaagd over het feit dat we inmiddels negentien fracties in ons parlement hebben, maar ik zag nu ineens dat dat ook een verfrissende kant kent: we hebben een echte vólksvertegenwoordiging, levendig en actief, waarin verrassende samenwerkingen ontstaan. En of ze nu Omtzigt, Van der Plas of Azarkan heten; zelfs de kleinste fracties werken voor tien.

De enige uitzondering is eigenlijk de man die in zijn krankzinnige, Trumpiaanse tweets de Holocaust tussen aanhalingstekens zet, en die nu een motie indiende om kabinetsleden te verbieden met ‘verbale of non-verbale communicatie’ uit te stralen dat ze Kamerleden ‘minachten’. De zoveelste tragikomedie in het parlementaire leven van Thierry, De Gekwetste Narcist, die zelf niets dan minachting voor het parlement heeft. Per motie proberen vast te leggen dat ministers hem zo enthousiast mogelijk aankijken, omdat hij anders het gevoel heeft dat hij geen respect krijgt. Wanneer korte lontjes op straat dit soort minderwaardigheidscomplexen uitdragen, komen ze doorgaans uiteindelijk in een hulpverleningstraject terecht. Hopelijk geldt dat ook voor Kamerleden.

Uw debuut als waarnemend fractievoorzitter werd op de site van de VVD begeleid door een filmpje, waarin u zichzelf voorstelt. In ‘Het verhaal van Sophie Hermans’ praat u tegen ‘jullie’ over de woningnood. Lange tijd was het in dit land zo dat wie hard werkte, een huis kon kopen, zegt u. ‘Maar zo vanzelfsprekend zijn die dingen niet meer.’

U vertelt het of het hier een tragische natuurramp betreft, of een ongelukkig toeval. Maar dat sommige dingen niet zo vanzelfsprekend meer zijn, dat komt door beleid. Een belangrijke oorzaak van de woningnood is de verhuurdersheffing, die in 2013 werd ingevoerd door de PvdA en uw partij. Sinds de verhuurdersheffing is de sociale woningbouw ingestort. En in 2019 lag de bouw van woningen stil, vanwege de stikstofcrisis. Hoe komen we aan zoveel stikstof? Door onze krankzinnige hoeveelheid intensieve veeteelt. Wie wil daar nooit ingrijpen? De VVD.

VVD’ers klagen weleens dat ze tegenwoordig overal de schuld van krijgen. Dat krijgen ze inderdaad, en dat is volkomen terecht, ze zijn immers ook al elf jaar aan de macht, en daarvoor van 1994 tot 2006. Als je van de afgelopen 27 jaar er maar vier níét verantwoordelijk bent geweest voor het woningbeleid, kun je niet meer over de woningnood praten als een verbaasde buitenstaander. Dan is het jóúw woningnood. Zo vanzelfsprekend zijn die dingen.