Wanneer mag een wijn ‘vegan’ worden genoemd?
We geloven het niet zomaar: de zin en onzin van ons eten en drinken. Deze week: vegan wijn.
‘Proud to be vegan’, las ik eens op een wijnfles bij een supermarkt in West waar ze alleen vegan en plantaardige producten verkopen. Op andere flessen in de koeling staat het vegan keurmerk: een rondje met daarin een zonnebloem. Iemand wuifde het laatst weg en zei op sceptische toon: “Alle wijn is toch vegan? Druiven en zo.”
Een logische gedachte, maar niet altijd waar, zegt Freek Padberg, mede-eigenaar van wijnwinkel Grapedistrict. Het veganaspect zit hem in het klaringsproces van de wijn. Na het vergisten van de druiven blijven bepaalde stoffen en stukjes achter in de wijn. Gevolg: een troebele substantie. Om een heldere wijn te krijgen, wordt de vloeistof gefilterd. “Net als met bouillon, eigenlijk.” Bij dit klaringsproces worden traditioneel dierlijke eiwitten gebruikt, zoals vissenproteïne. “Het is niet zo dat dit in de wijn terechtkomt, maar het wordt wel gebruikt. Daarom kun je zo’n wijn niet vegan noemen.”
Tegenwoordig worden volgens Padberg steeds meer wijnen geklaard met plantaardige alternatieven voor eiwit. “Een zeewierproduct, bijvoorbeeld. Ook ongefilterde wijn zie je vaker. Die is troebel, maar daar krijg je niets van.”
De vraag en het aanbod van vegan wijn groeien, aldus Padberg, ondanks het traditionele karakter van de wijnwereld. “We merken het aan de interesse in de winkels, en steeds meer makers zetten het op de etiketten. Je zult deze wijnen nu misschien nog niet zo snel terugvinden in de gewone supermarkt, maar ik verwacht dat dit meer gaat komen.” De boer hoeft voor vegan wijn namelijk maar weinig aan te passen in het proces.
De vegan wijn past in de trend van duurzaam en biologisch, al is biologisch niet automatisch vegan. Biologisch gaat over de middelen die zijn gebruikt in de wijngaard zelf. “Het filteren gebeurt pas later, in de wijnkelder. Da’s weer een wereld apart.”
En voor de sceptici onder ons: “Vegan wijn, je proeft er niets van.”