De Sporza-verslaggever had sommige uitspraken tijdens die finale vandaag beter ingeslikt

Dag Dirk Van Esser,

Je kent mij waarschijnlijk niet. En dat is helemaal oké. Ik heb jou evenwel als verslaggever van Sporza leren kennen. Live op mijn tv tijdens de teamfinale van vrouwengymnastiek op de Olympische Spelen. Een kennismaking waarbij ik het woord ‘aangename’ in deze brief schrap.

Simone Biles gaf aan niet meer mee te turnen tijdens die bewuste finale. Lijkt mij meer dan logisch: bij blessures stop je ook om voor je lichaam te zorgen. Toch was het voor jou nodig om te benadrukken dat Simone haar team hierdoor in de steek liet, aangezien er geen fysiek letsel was. Ik moest toch even slikken en terugspoelen om de uitspraak opnieuw te beluisteren. Misschien had ik het gewoon verkeerd begrepen of de context gemist? Toch niet. Blijkbaar is een mentaal issue minderwaardig aan een fysieke blessure. Is het omdat dat het niet met het oog vast te stellen is, dat je dat denkt? Geen idee.

En blijkbaar mocht Simone ook geen glimlachje meer tonen want ook dan wees je er graag naar. Dirk toch, een beetje kortzichtig: gezondheid is op mentaal en fysiek vlak even belangrijk. Het één staat in relatie met het andere. Maar goed, misschien was het in the heat of the moment en smeet je die quotes in de lucht zonder erbij stil te staan.

Maar je ging een stap verder. Toen jouw collega Inge mentale gezondheid ter sprake bracht, raakte je nog meer getriggerd. Alle vooroordelen en taboes kwamen op tafel. Mentale en medische problemen zijn namelijk iets anders voor jou. Tip: zoek eens de verschillende medicatie voor verschillende mentale aandoeningen op, de lijst is lang. Psychische problemen zijn ‘ook maar subjectief’ in jouw ogen: want als jij een keertje geen zin hebt om iets te doen, dan is dat toch het perfecte excuus? Excusez-moi?

Dagelijks vechten ontelbaar veel mensen tegen mentale ziektes, of het nu eetstoornissen, depressies, burn-outs of iets anders zijn. Uit onderzoek uit 2018 bleek dat 1 op 10 Belgen een angststoornis of depressie heeft. Eén op tien. Let that sink in. Live voor een heleboel kijkers psychische problemen minimaliseren, is dan ook een slag in het gezicht van alle patiënten, hun omgeving en alle hulpverleners. 

En geloof me, ik weet waarover ik het heb. Ik zat zelf een half jaar thuis met een zware depressie na het onverwachts overlijden van mijn mama. Dagelijks moest ik niet alleen tegen mijn ziekte vechten, maar ook gratuite commentaren bestrijden dat ik me ‘gewoon erover moet zetten’, ‘gewoon actief zijn’ of ‘gewoon de draad moet oppikken’. Gewoon dus. Niets aan de hand.

Het feit dat ik me gewoon te leeg en te leeggezogen voelde om te werken, bestond voor sommigen niet. Ik was voor velen zoals de Simone voor jou is: ik had zogezegd ‘geen zin om iets te doen’. Dat mijn mentale gezondheid het belemmerde fysiek iets te verwezenlijken, zullen we vakkundig negeren in deze.

Nadien trachtte Aster Nzeyimana de situatie nog te redden. Zaak afgehandeld? Toch niet. De uitspraken wàren er. Taboes waar al jaren tegen gevochten wordt, zweefden ineens zomaar in de ether. Taboes die je nog eens versterkte op een zender die zich inzet voor (psychische) gezondheid. Voor iedere uitspraak in die richting, wordt het werk van honderden mensen ondergraven. En jijzelf had er duidelijk geen erg in. Jammer. Ik hoop dat er op de redactie eens een hartig woordje werd gewisseld.

Dat je nu wel inziet hoe not done jouw uitspraken waren en hoe kwetsend ze zijn tegenover Simone Biles en bij uitbreiding een heleboel andere mensen. Als je het nog niet begrijpt, dan raad ik je aan een stage te lopen bij een vzw of zorginstelling. Misschien als je met je eigen ogen ziet hoe moeilijk mensen het kunnen hebben, dat je beseft dat het jou ook kan overkomen. Dat je ook een Simone Biles kan zijn. En misschien vind je dan niet dat iets niet willen gelijk staat als iets mentaal niet kunnen. En héél misschien denk je aan dit briefje terug en zie je in dat je jouw uitspraken tijdens die finale op 27 juli 2021 toch beter ingeslikt had.

Een gezonde maatschappij, zowel mentaal als fysiek, is iets waar we samen aan moeten werken. Zonder taboes. Zonder vooroordelen. Help jij daaraan mee? Dan vind ik jou bij je volgende commentaar vast een veel aangenamere man.

Lies Geirnaert