„Vrouwen beginnen een relatie en hopen dan dat een man zal veranderen”, zegt Helene Delstanche-Reinders, mijn nicht uit Engeland, dochter van Nederlandse ouders. „Nou, zo’n vrouw ben ik niet. Ik wist vanaf dag één dat Mark een avonturier was.”
Helene werkt bij een beheerdersbedrijf van luxe jachten; Mark Delstanche is kapitein. Ze ontmoetten elkaar in 2008. In 2010, ze zaten nog in hun honeymoon phase, beklom Mark de Mount Everest. Helene zat drie maanden in spanning over het lawinegevaar, Mark bedacht in het basiskamp al zijn volgende plan: hij zou de Atlantische Oceaan over roeien. In zijn eentje.
Het plannen en trainen begon. Helene raakte in verwachting. Mark sloot zich aan bij een roei-expeditie naar de Noordpool; op 25 augustus 2011 bereikte zijn team als eerste roeiers ooit hun doel, drie dagen nadat Helene was bevallen van Louis.
„We wisten dat Mark niet bij de geboorte zou kunnen zijn”, zegt Helene. „Ik ben onafhankelijk, ik ben eraan gewend om de boel in mijn eentje te bestieren.” Ze had wel één wens: voordat Mark weer aan zoiets begon, wilde ze een tweede kind. Dat werd Harry (2014).
Zijn grote soloavontuur
Afgelopen april namen Harry, Louis en Helene afscheid van Mark en vloog hij naar New York voor zijn grote soloavontuur. De Britse zender Heart Radio riep op om hem te volgen en te steunen: de opbrengsten gaan naar een liefdadigheidsfonds voor kansarme gemeenten. Na weken van corona- en weergerelateerd uitstel kon Peggy, zo heet de roeiboot, op 15 juni uitvaren.
Het begin was moeizaam. Het propellorsysteem dat de roeislagen bij hoge golven moest stabiliseren begaf het na een paar dagen. De wind was zo woest dat de „weerjongens” die Mark per satellietverbinding begeleiden opdracht gaven de koers bij te stellen. Peggy sloeg een keer over de kop. „Sta je nog steeds achter me?”, vroeg Mark aan Helene. Ze bellen elke dag; zijn mobieltje werkt. „Natuurlijk”, zei ze.
Inmiddels gaat het beter. Na ruim een maand is Peggy al over de helft. Afgelopen maandag postte Mark een voorlopige tussenstand op zijn Instagram-account: hoogste golf 5,48 meter; negen dolfijnen gezien, drie walvissen en twee haaien. Hij durft nu sneller door zijn proviand heen te gaan: gevriesdroogde maaltijden en Poolse worsten van vijftig centimeter waarvan hij er soms drie op één dag wegkauwt. Hij verveelt zich nooit en lijkt behoorlijk gelukkig.
Louis (9) beklom al eens een hoge berg met zijn vader, en hij begrijpt hem wel. „Mark hoeft niet beroemd te worden of in het Guinness Book of Records te komen”, zegt hij. „Hij wil gewoon winnen. Hij is heel erg competitief, met alles.” Helene hoopt vooral dat Mark vóór 8 september bij de Tower Bridge arriveert. Dan moeten de jongens weer naar school.